Τρίτη 23 Αυγούστου 2016

ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΟΣ


ΚΑΘ ΟΔΟΝ

   ΟΠΩΣ ΛΕΓΑΜΕ ΠΑΛΑΙΑ !

 

   Φίλε Σταύρε

   Εύχομαι το γράμμα μου να σας βρει όλους καλά όπως κι εμείς εδώ. Γιορτάσαμε προχτές την Μετάσταση της Θεοτόκου στην Ορθόδοξη  κοινότητα του Νιου Τζέρσεϋ, αλλά τι τα θες άλλο στην πατρίδα. Άλλες συνήθειες εδώ. Εκείνες οι οικογενειακές  γιορτές που μαζευόμαστε να τις χαρούμε όλοι μαζί, δεν υπάρχουν. Αλλού τα παιδιά ,αλλού οι γαμπροί, οι νύφες , τα εγγόνια . Μείναμε πάλι μόνοι με τη Χρυσούλα. Οι δυο μας , όπως ξεκινήσαμε. Άγνωστο είδος η οικογένεια που ξέραμε Η οικογένεια  όπως λέγαμε παλαιά…κ.τ λ

   Σε φιλώ

  Μιχάλης Αντ…

   Θα αναρωτηθείτε γιατί  δημοσιοποιώ το γράμμα του φίλου του Μιχάλη όπως μου το έστειλε με το διαδύκτιο πια, μια που πάει και το ταχυδρομείο… όπως λέγαμε  παλαιά!!!

  Η αιτία είναι που ο Θανάσης ο Τρ… ήρθε πρωινός όπως πάντα αλλά… βαρύθυμος, στενοχωρημένος άχρι δακρύων. Έτοιμος να βάλλει τα κλάματα.!

  - Γιατί- ρωτάμε; Η υγεία; Το εκκαθαριστικό της εφορίας; Ο ΕΝΦΙΑ;

   - Όχι όλα καλά λέει, αλλά πάλι μόνοι γιορτάσαμε. Ο γιός πήγε με τη γυναίκα του στο γυναικοχώρι, ή μεγάλη κόρη με τον άντρα και τα παιδιά της  μαζί με άλλα δύο αντρόγυνα πήγαν σε κάποιο νησί του Αιγαίου και ο μικρός  με την παρέα του πήγαν για κάμπινγκ ( δε μας αρέσει η ελληνική λέξη κατασκήνωση και προτιμάμε την Αγγλική κάμπινγκ κι ας είναι η Αγγλική μια γλώσσα με δανεικό εν πολλοίς λεξιλόγιο από άλλες !)

   Πήρα την Αντιγόνη και πήγαμε  σε κάποια παραλία όπου φάγαμε κοιτώντας ο ένας τον άλλον αμίλητοι. Δυο μας. Λες και δεν είχαμε 50 τόσα χρόνια αγωνιστεί  να φτιάξουμε μια οικογένεια να τη χαιρόμαστε –και να μας χαίρονται- στις χαρές και  στις λύπες.

  «Να `ρθούμε κι εμείς μαζί σας» είχε τολμήσει να ψιθυρίσει η Αντιγόνη . «Να βγούμε κι εμείς παραέξω που δεν έχουμε πάει πουθενά τόσα χρόνια». Δε θέλησε να της πει πως  «δεν έχουμε πάει πουθενά  για να μεγαλώσουμε  εσάς, να σας σπουδάσουμε , να σας φροντίσουμε να σας προικίσουμε και να μεγαλώνουμε και τα παιδιά σας – τα εγγόνια μας –με την αγάπη και την έγνοια μας»

  -Μα θα είναι όλοι νέοι μητέρα -ήταν η απάντηση-τι να κάνετε  εσείς .

   Δηλαδή, συμπλήρωσε -πίνοντας τον βαρύ γλυκό του-ο Θανάσης σκουπίζοντας κι ένα δάκρυ. Εμείς τα γερόντια! Καταλαβαίνετε; Ξεμείναμε όπως αρχίσαμε πριν 50 τόσα χρόνια. Οι δυο μας .Μόνο που τότε ξεκινούσαμε με χαρά, με ενθουσιασμό, με ευλογία Κυρίου να φτιάξουμε οικογένεια όπως κι αυτή  στην οποία είχαμε μεγαλώσει κι εμείς. Οικογένεια όπως λέγαμε παλαιά. Να χαιρόμαστε τις γιορτές με τα παιδιά, τους γαμπρούς ή τις νύφες και τα παιδιά τους, τα εγγόνια μας! Να τρέχουμε πρώτοι στην ανάγκη τους με τη συμβουλές  και με τη φροντίδα του γονιού που δεν τελειώνει ακόμη κι όταν αυτά έχουν τη δική τους οικογένεια που εξακολουθεί να είναι και δική μας. Και φυσικά να νοιώθουμε κι εμείς  σαν κάποιος να είναι δίπλα μας. Σαρξ εκ της σαρκός . Αίμα μας. Να νοιώθουμε   ότι δεν είμαστε μόνοι και οι κόποι μας, δεν πήγαν τόσα χρόνια χαμένοι. Και ξαφνικά εκείνο το «όπως λέγαμε παλαιά η οικογένεια» βρίσκεται ξανά  άτομα δύο. Γερόντια. Η επαφή με τον Ευρωπαϊκό χώρο και την Αμερική μας  άλλαξε τις συνήθειες Αλλού οι γονείς, αλλού τα παιδιά, αλλού τα εγγόνια. Οι ζωές μας που χωρίζουν. Οι νέοι με τους νέους, οι πρεσβύτεροι με τους πρεσβύτερους.

 -Μα τι ήθελες ,ρωτάει κάποιος . Να τους έχεις ραμμένους στο μπατζάκι σου; 

  - Όχι βέβαια. Αλλά όταν σε έχουν ανάγκη τρέχουν- στα…γερόντια-μπαμπά θα φέρεις τα παιδιά από το σχολείο ; Μαμά θα φυλάξεις τα παιδιά να πάμε Σαββατοκύριακο κάπου. Θα βοηθήσεις γιατί έχω καλεσμένους στο σπίτι και ένα σωρό άλλα που μπορούν ωστόσο  τα… γερόντια. Κι εμείς με χαρά να βοηθήσουμε να τρέξουμε, να φροντίσουμε, αλλά να σου αρνούνται  μια γιορτινή ημέρα που την περιμένεις πως και πώς να χαρείς την οικογενειακή ατμόσφαιρα με τα παιδιά , τους γαμπρούς , τα εγγόνια βρε αδερφέ …Την οικογένεια .Το οικογενειακό τραπέζι. Τη δικαίωση της ζωής σου, την ανταμοιβή των κόπων σου. Τη γιορτή πραγματικά γιορτή, χριστιανική, ευλογημένη όπως ξέραμε… όπως  λέγαμε παλαιά.

                                      Σταύρος Ιντζεγιάννης

 

 

 

 

 

 

 

Δεν υπάρχουν σχόλια: