Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2016

ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΟΣ 15 / 10 / 16


ΚΑΘ ΟΔΟΝ

ΟΠΚΤΩΒΡΗΣ 2016

 

Οκτώβρης. Ο μήνας των ρομαντικών και της μελαγχολίας. Ο μήνας της Πάτρας με τα πολυδιαφημισμένα ηλιοβασιλέματα στον Πατραϊκό, την ώρα που ψέλνεις: Φως ιλαρόν Αγίας δόξης, αθανάτου Πατρός…» Την ώρα που γονατίζεις «Καταξίωσον Κύριε εν τη εσπέρα ταύτη αναμαρτήτους φυλαχθήναι ημάς…» Οκτώβρης ο μήνας της Ορθοδοξίας με τον  Μεγαλομάρτυρα Άγιο Δημήτριο προστάτη και πολιούχο της Θεσσαλονίκης και της εθνικής μας ιστορίας με την απελευθέρωσή της, αλλά και της ιστορικής μας εποποιίας «Μάνα Ελλάδα μια  σάλπιγγα ηχεί λες ακόμη στης Πίνδου μια κόγχη, να θυμίζει γεμάτο ψυχή στους λαούς το τρανό που ξεστόμισες ΟΧΙ»-Στέλιος Σπεράντζας!

  Τα σχολεία ξανάνοιξαν. Οι φωνές των πιτσιρικάδων και το γνώριμο κουδούνι διαλάλησαν το νέο σχολικό έτος!

    Οκτώβρης ο κλασσικός μήνας του Φθινοπώρου. Το πρωί κρύο, το μεσημέρι ζέστη- Οχτώβρη- Οχτωβράκη το μικρό καλοκαιράκι λέει ο λαός- το βράδυ ψύχρα. Οκτώβρης ο σποριάς – Οκτώβρη κι αν δεν έσπειρες  λίγο  ψωμί θα πάρεις- Οκτώβρης ο βροχάρης –μακριά βροντή , κοντά βροχή λέει η παροιμία» , κι αλλού «Τα σταφύλια τρυγημένα και τα σκόρδα  φυτεμένα». Τέλος ο Οκτώβρης με τα ανοίγματα των βαρελιών: Τ` Αϊ Δημητριού τι είσαι συ και τ` είμαι εγώ , λέει το παλιό κρασί  στο νιο!

   Ξακουστή κάποτε η Πάτρα για τις παλιές ταβέρνες της στην επάνω πόλη όπου το άνοιγμα των βαρελιών σηματοδοτούσε γιορτές  και μάζευε τους μπεκρήδες να   αξιολογήσουν το νέο κρασί και να αποφανθούν τίνος το πετυχημένο και τίνος όχι. Και μια ο λόγος για μπεκρήδες να η μνήμη που μου ξυπνάει περιστατικό χαρακτηριστικό του κλασσικού μπεκρή της παλιάς – φευ – εποχής.

   Καιρό που περνούσε κάθε Σάββατο από το μαγαζί που διατηρούσα τότε, κάποιος  λαϊκός τύπος και ζήταγε απλώνοντας το χέρι του :Το κρασάκι μου! Αυτό σήμαινε ένα δίφραγκο (προ ευρώ η ιστορία) για να πιεί το κρασάκι του.

  Μια μέρα  -νομίζοντας πως θα τον ευχαριστούσα - αντί για το συνηθισμένο δίφραγκο που ανελλιπώς  του δίναμε, του έδωσα ένα μπουκάλι κρασί. Το πήρε, το κοίταξε  σαν να απορούσε.

   «Τι είναι αυτό; Εγώ δε ζητιανεύω κρασί. Ένα δίφραγκο θέλω μόνο, να πάω το βράδυ στην ταβέρνα μου να πιω το κρασάκι μου με την παλιοπαρέα» Και μας το έδωσε πίσω ζητώντας μόνο το δίφραγκο για το κρασάκι του!

  Άλλη εποχή, άλλοι άνθρωποι. Απέσβετω λάλον ύδωρ. Λάλον ύδωρ το κρασί αλλά η Ελλάδα - η Ελλάδα η οινοπαραγωγός - τώρα πίνει μπίρα. Κι όμως από αρχαιότητας εθνικό μας προϊόν –προίκα μας από του θεούς ο οίνος!

   Στην αξεπέραστα πανέμορφη Ελληνική μυθολογία μια μέρα ο Στάφυλος ο δούλος του Οινέα του βασιλιά της Αιτωλίας είδε τις γίδες που έβοσκαν να τρώνε από ένα άγνωστο μέχρι τότε καρπό και να τρελαίνονται. Πήρε τον καρπό αυτό, τον πήγε στον αφέντη του και τον δοκίμασαν. Στυφός στην αρχή, όταν όμως  τον έστυψαν τους  γέμισε ευφορία μέθυσαν. Έτσι γεννήθηκε το σταφύλι από το όνομα του Στάφυλου και ο Οίνος προς τιμήν του Οινέα!!! 

  Όμως η μεγάλη τιμή και δόξα του είναι ότι αυτό υπήρξε το πρώτο θαύμα του Κυρίου εν Κανά κι αυτό ευλόγησε ο Κύριος λέγοντας :Πίετε εξ αυτού πάντες  Τούτο εστί το  αίμα μου το της Καινής Διαθήκης…»

  Οκτώβρης. Η Πάτρα μια φοιτητούπολη ξαναβρίσκει το

γνώριμο ύφος της με τον νεαρόκοσμο να γεμίζει τις καφετέριες και τα μπαράκια όπου ζωντανεύουν τύποι και σκηνές από την αξέχαστη όπερα του Πουτσίνι «Μποέμ». Ο Μιμή, ο Ροδόλφος,   ο φιλόσοφος  Κόλιν. ο μουσικός ο Σωνάρ ο Μαρτσέλο, ξαναζούν στη σύγχρονη έκδοσή της μια καινούργια «Μποέμ».

  Ή γειτονιά μας φοιτητογειτονιά ξαναφωτίζεται. Ένα γύρω τα παράθυρα μένουν μέχρι αργά τη νύχτα σαν μάτια  ενός μοντέρνου Κύκλωπα που ξενυχτά διαβάζοντας κάποιο σύγγραμμα: Στοιχεία φυσικής –ποιος ξέρει, ή εμποριολογία ή ανατομική παθολογία!!!

   Οι φοιτητές στο δεύτερο όροφο,  έβαλαν ανακοίνωση χθες: Συγχωρήστε μας που θα σας ανησυχήσουμε έχουμε πάρτυ γνωριμίας. Θα προσπαθήσουμε να  μη το ξενυχτίσουμε μέχρι τις 6 το πρωί. Ευχαριστούμε!!!

  Άδειασαν οι παραλίες . « οι ψαρόβαρκες με τα αδειανά μάτια-λέει ο ποιητής- αποχαιρέτησαν το καλοκαίρι που πέρασε»

   Κάνει ψύχρα  είπε η κυρία που φιλοξενούσε την απογευματινή μας κοζερί και βιάστηκε να ρίξει μια ζακέτα επάνω της.

  Οκτώβρης. Καλωσόρισες φθινόπωρο «Ως εμεγαλύνθησαν οι εποχές σου Κύριε. Πάντα εν  σοφία εποίησες»

Σταύρος Ιντζεγιαννης

Δεν υπάρχουν σχόλια: