ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ
ΤΥΦΩΝΕΣ
Τον τελευταίο καιρό μπήκε στη ζωή μας –και
στην έγνοια μας, ίσως και στον φόβο μας -η λέξη τυφώνας που σημαίνει αν καλά
ερμηνεύω … ξεμπουντούλωμα. Ακούμε για τρομακτικές καταστροφές και βιβλικές
ερημώσεις τόπων καθώς στο πέρασμά του
δεν αφήνει τίποτε όρθιο. Βέβαια μακριά η Αϊτή, ή Νότια Καρολίνα ή η Ιαπωνία
ωστόσο δεν παύει να σε τρομάζει! Πολύ περισσότερο γιατί η λέξη τυφώνας
συνειρμικά οδηγεί στην Ελληνική πραγματικότητα με τον οικονομικό ή τον πολιτικό
τυφώνα που απειλεί την καθημερινότητά μας κι όχι μόνο αλλά και τον κοινωνικό ή
τον οικογενειακό τυφώνα ακόμη δε και τον
ερωτικό που άλλαξε τα ήθη μας και που απειλεί με τον κατήφορο που έχουν πάρει η
προσωπικές σχέσεις ανεξέλεγκτα σε μια κοινωνία χωρίς ηθικό έρμα. Ένας τυφώνας
που ξεχαρβαλώνει ότι καλό μας είχε μείνει. Ακόμη και οι ομοφυλόφιλοι ζητούν το δικαίωμα γάμου. Ο τυφών του τυφώνος!!!
Ωστόσο τυφώνες δεν είναι μόνο οι
μετεωρολογικοί αλλά υπάρχουν ένα σωρό και μάλιστα που μας ενδιαφέρουν άμεσα.
Στην πολιτική μας ζωή, πάντοτε ένας τυφώνας
σάρωνε τον τόπος μας. Στην Εθνική μας επανάσταση οι οπλαρχηγοί της Στερεάς εναντίον
των οπλαρχηγών της Πελοποννήσου . Αντί να μας διαλύσουν οι Τουρκοαιγύπτιοι κινδυνέψαμε
να αυτοδιαλυθούμε από τον τότε εμφύλιο κι αν δεν ήταν η Ναυμαχία του Ναυαρίνου στις 8 Αυγούστου του 1827 να
μας σώσει γιατί κινδύνευαν και τα δικά τους συμφέροντα βέβαια (οι ιστορικοί την
καταγράφουν ως το «ατυχές γεγονός») η επανάσταση και το αίμα που χύθηκε θα
πήγαιναν στράφι από τον ιδιότυπο τυφώνα που μας είχε πλήξει.
Δούλοι των δανείων που αναγκαστήκαμε να
παίρνουμε ήταν ένας κυριολεκτικά οικονομικός τυφώνας που ξεχαρβάλωνε την ήδη σαθρή
οικονομία μας με τους επαχθέστατους όρους
και μας στοίχισαν όσο και
ένας σύγχρονος μετεωρολογικός τυφώνας.
195
χρόνια ελεύθερης Ελλάδας, με 170 κυβερνήσεις και το πρωτοφανές ρεκόρ -για Γκίνες-κυβέρνηση μιας ημέρας (Κυβέρνηση Αναστασίου
Χαραλάμπη 29 Αυγούστου 1922)
Ακόμη δε και Ελλάδα με δύο κυβερνήσεις (κυβέρνηση
Βενιζέλου 16 / 9 /1916 Θεσσαλονίκη και
κυβέρνηση Καλογερόπουλου στην Αθήνα) και
μέσα σε όλους αυτούς τους τυφώνες που σάρωναν την πολιτική μας ζωή ζήσαμε και
τον τρομερότερο τυφώνα : Την Μικρασιατική καταστροφή,
Τρεις
πόλεμοι. Ένας εμφύλιος. Μια κατοχή. Τρεις δικτατορίες. Πολιτικοί τυφώνες που δε
μας έλειψαν ποτέ και που σάρωναν τη… φτώχεια μας!!!
Δεν
ήταν – και δεν είναι- οι μόνοι τυφώνες που μας βρήκαν.
Ήδη υπάρχουν άνθρωποι που ψάχνουν στα
σκουπίδια για ένα κομμάτι ψωμί , για ένα ρούχο και άνθρωποι που κοιμούνται στα
παγκάκια. Πρόσφυγες που πνίγονται στα νερά του Αιγαίου προσπαθώντας να ξεφύγουν
από τη λαίλαπα-τον τυφώνα-του εμφυλίου στη Συρία και που σκοτώνονται για τα συμφέροντα των δυνατών της γης οι
οποίοι χορτάτοι, με τη σαμπάνια και τα
ακριβά τους πούρα, περιφέρονται στα σαλόνια των διασκέψεων για την… ειρήνη
χρηματοδοτώντας… τον πόλεμο!!!
Οι τράπεζες σαρώνουν με τον δικό τους τυφώνα
δικαίους και αδίκους βγάζοντας σε πλειστηριασμό όχι μόνο τις βίλες, αλλά και τα
φτωχοκάλυβα Ένας τυφώνας που σαρώνει ότι βρει στο διάβα του και απειλεί να
ξεκάνει ότι όρθιο έχει μείνει σ` αυτό τον πολύπαθο τόπο.
Ο κοινωνικός τυφώνας που μαζεύει ουρές στα συσσίτια του Δήμου ή της επισκοπής για
μια στάλα φαγητό φιλανθρωπίας ενώ στους δρόμους άνθρωποι ζητιανεύουν για μισό
ευρώ όχι για ψωμί αλλά τα φάρμακά τους. Ξεπερνά το εκατομμύριο η ανεργία στην
Ελλάδα και δη των νέων ανθρώπων
Αλλά μήπως σώθηκαν από το γενικό ξεχαρβάλωμα
οι κοινωνικές μας σχέσεις ή η οικογένεια που σαρώθηκε
κι αυτή από τον τυφώνα των
μοντέρνων καιρών Προ ημερών φίλος ήρθε
στα μαύρα πανιά. Η κόρη μου χώρισε είπε.
-Μα ήταν παντρεμένη;
-Όχι συζούσε με
κάποιον 7 χρόνια και χθες την παράτησε
και έφυγε. Συζούσε- είπε. Τόσο απλά. Σαν
κάτι συνηθισμένο κάτι φυσικό. Ένας τυφώνας κι αυτός που σάρωσε την οικογένεια
που ξέραμε.
Τυφώνες που ξεχαρβαλώνουν ότι βρουν
(Ενφια-περικοπές-φόροι- μειώσεις συντάξεων) και όχι μόνο στο περιβάλλον αλλά
και στην καθημερινή μας ζωή και που από αυτούς δεν υπάρχει-φευ-γλιτωμός.
Σταύρος
Ιντζε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου