ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΟΣ

                                                      ΚΑΘ ΟΔΟΝ

 

     Ο ΚΑΤΑΚΤΗΤΗΣ

   Σκαλίζοντας παλιά  αποκόμματα εφημερίδων, σημειώματα , από αυτά που γεμίζουν συχνά τα συρτάρια μας, μερικά με την ένδειξη «Να το κοιτάξω αργότερα» -και ποτέ δεν κοιτάξαμε-βρήκα μιαν είδηση του 1953.

   29 Μαϊου 1953 κατακτήθηκε το Έβερεστ. Ο Νεοζηλανδός Έντμουντ Χίλαρυ  με τον Νεπαλέζο οδηγό του, Τένσινγκ Νοργκέυ κατάκτησαν την υψηλότερη κορφή του όρους Έβερεστ που όχι λίγοι ή απέτυχαν ή άφησαν τα κόκαλά τους εκεί, στην προσπάθειά τους να ανέβουν στην κορυφή. Στη « Στέγη του κόσμου » καθώς την ονομάζουν στο Νεπάλ.

  Τι το σπουδαίο θα αναρωτηθείτε, δεδομένου ότι ο άνθρωπος, ο κατακτητής άνθρωπος, ασταμάτητα κατακτά τη μία - και μάλιστα- επιστημονική κορυφή μετά την άλλη.

   Μαγνητοφωνήσαμε τις συνομιλίες μας, Είδαμε την τηλεόραση, πήγαμε στο φεγγάρι. Γεμίσαμε  τον ουρανό  με δορυφόρους με τους οποίους μπορείς να δεις  που είναι παρκαρισμένο το αυτοκίνητό σου, ακόμη  και τι γίνεται μέσα στο σπίτι σου. Να δεις μια σύγκρουση αυτοκινήτων στη Νέα Υόρκη ταυτόχρονα με τον αυτόπτη μάρτυρα. Και να παρακολουθήσεις τη συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών ή του Γιουρογκρούπ σα να ήσουν μέσα στη αίθουσα. Ακόμη και ν` ακούσεις τι λέει ο γείτονάς σου για σένα.

   Προχτές, κάποιος,  έφερε τη φωτογραφία του εμβρίου που κυοφορεί στον έκτο μήνα της η κόρη του. Και βέβαια αυτά δεν είναι τίποτε μπροστά στη νανοχειρουργική-αν τη λέω καλά- που χειρουργεί με τα νανορομπότ  στην καρδιά του εμβρίου ή μεταμοσχεύει όργανα, καρδιές, νεφρά ή νωτιαίο μυελό από δότη σε λήπτη!

  Επιτεύγματα που όταν τα αναλογίζεσαι σου κόβουν την ανάσα. Ο άνθρωπος ο κατακτητής !   

  -  Και λοιπόν είπε ο Χρηστάρας. Χθες είδα κάποιον που έψαχνε στα σκουπίδια να βρει κάτι να φάει ή κάποιο ρούχο να  ντυθεί. Δηλαδή ;Τι είδους κατακτητής είναι ο άνθρωπος  όταν δεν μπορεί να κατακτήσει τη διαβίωσή  όχι μόνο την προσωπική του αλλά και των συνανθρώπων του.

   Ξεπερνά  το εκατομμύριο η ανεργία στην Ελλάδα  και μάλιστα των νέων . Άνθρωποι που ζητιανεύουν στη γωνία  μισό ευρώ. Μωρά που παγώνουν ρακένδυτα. Ουρές στα συσσίτια της Επισκοπής και των ενοριών. Οικογένειες που επιβιώνουν χάρη στη φιλανθρωπία κάποιων ή μιας οργάνωσης. Πρόσφυγες που πνίγονται στα νερά του Αιγαίου προσπαθώντας να  σωθούν από τον πόλεμο του ανθρώπου με τον συνάνθρωπό του.

   Η εκκλησία που δεν προλαβαίνει ποιόν να πρωτοβοηθήσει, τόσοι πολλοί που έχουν ανάγκη για μια όποια βοήθεια.   Βέβαια –συνέχισε ο φίλος-έχουμε ηλεκτρικό ψυγείο. Η τεχνολογία  τώρα τελευταία διαφημίζει αφυγραντήρες για να αφαιρούν την υγρασία από το σπίτι. Κλιματιστικά για να κοιμόμαστε δροσεροί στην κάψα του καλοκαιριού. Την ίδια ώρα που υπάρχουν άστεγοι και κοιμούνται στα παγκάκια ή χάνουν-πλειστηριάζονται κατοικίες.

  Η σύζυγος δεν πλένει στη σκάφη όπως παλιά η μάνα και σκουπίζει με ηλεκτρική σκούπα για να μη πιάνεται η μέση της όπως η θεία Χριστίνα που σκούπιζε με την κλασσική σκούπα και κάθε τόσο έπιανε τη μέση της «Ωχ  δε μπορώ η δόλια… πιάστηκα!»

  Μα όλα αυτά- θα πείτε- είναι χρήσιμα. Όλα αυτά τα εφεύρε η ανθρώπινη επινοητικότητα για να μας κάνει τη ζωή πιο εύκολη. Να κάνει τον άνθρωπο να κερδίσει κόπο και ελεύθερες ώρες ανάπαυσης. Να του παρατείνει τη ζωή. Να του ανοίξει τα μάτια σε νέους ορίζοντες.

 Και λοιπόν-ξανάπε ο φίλος. Τι ωφελήσει άνθρωπον εάν τον κόσμον όλον κερδίσει τη δε ψυχήν αυτού  ζημιωθεί;

   Χρήσιμα; Άχρηστα; Απαραίτητα; Υπερβολικά; Κερδίζουμε ή χάνουμε; Δεν είμαι κατά της προόδου. Άλλωστε κι εγώ επωφελούμαι από όλες αυτές τις συσκευές  που μπήκαν στη ζωή μας και την κάνουν πιο εύκολή-η τάχα πιο δύσκολή!!! Καταντήσαμε από αφέντες της τεχνολογίας να γίνουμε δούλοι της. Πάθαμε εξάρτηση από το κινητό-ή κάνω λάθος;- που το έχουμε στην τσέπη λες και πρώτα που δεν το είχαμε, δεν μπορούσαμε να επικοινωνούμε.

    -Ναι καλά όλα αυτά. Αλλά να εξερευνάς τον πλανήτη Άρη την ώρα που δεν μπορείς να εξερευνήσεις τον εαυτό σου; Ξέρουμε τον γύρω κόσμο και δεν ξέρουμε τον εαυτό μας. Δεν ξέρουμε ποιοι είμαστε, τι ζητάμε. Μιλάμε για ειρήνη σκοτώνοντας ο ένας τον άλλον. Ερευνούμε το διάστημα, την ώρα που δεν μπορούμε να εξερευνήσουμε τη συνείδησή μας.

  Ο άνθρωπος. Ο κατακτητής που έχει αλώσει και ξέρει τα πάντα …εκτός από τον εαυτό του! Αφέντης, δούλος. Κατακτητής …κατακτημένος!!!

 Σταύρος Ιντζεγιαννης