ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΟΣ

     Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ

   

    Η γιορτή της γυναίκας προχτές 8 Μαρτίου συνέπεσε  περίπου με τους Β Χαιρετισμούς στη Θεοτόκο. Την πρώτη Κυρία του κόσμου που μπροστά της γονατίζουμε ταπεινοί ζητώντας τη μεσιτεία της στον Κύριο και Θεό μας. Χαίρε  πύρινε στύλε οδηγών τους εν σκότει. Χαίρε  σκέπη πλατυτέρα νεφέλης. Χαίρε κλίμαξ άγουσα εκ γης προς Ουρανόν. Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε

     Καθόμαστε με τον ξάδελφο τον Αποστόλη στην καφετέρια  χαζεύοντας την κίνηση του δρόμου. Στο διπλανό τραπέζι δύο κυρίες  της κάπως ώριμης ηλικίας ντυμένες  απλά,  μα κομψά, δημιουργούσαν μιαν αντίθεση με τα κοριτσόπουλα,  μια παρέα νεαρές με τα ξεφτισμένα – κουρελιασμένα παντελόνια τους και κάτι πλεκτά που δεν θα μπορούσες να πεις  αν είναι φόρεμα – φούστα ή μπλούζα. Κάτι απ` όλα τέλος πάντων.

 Η διαφορά των γενεών-παρατήρησε ο Αποστόλης. Η γυναίκα όπως την ξέραμε στην εποχή μας και όπως είναι σήμερα. Η διαφορά των γενεών-ναι!

   Θυμήθηκα τον Θείο Κώστα που έμπαινε σπίτι και βρόνταγε πίσω του την πόρτα δυνατά λες και ήθελε να την ξεθεμελιώσει: Μα γιατί τη βροντάς τον ρώτησα  κάποια φορά που έτυχα εκεί.

  -Να καταλάβουν πως μπήκε ο νοικοκύρης –μου απάντησε!

Και δεν ήταν ο μόνος. Ο συγχωρεμένος ο πατέρας-που τη λάτρευε τη μάνα-μπαίνοντας στο σπίτι  από τη σκάλα χτύπαγε τα χέρια του: Ευγενία το φαγητό!

 -Χριστιανέ μου το φαγητό είναι έτοιμο –σερβιρισμένο. Πλύνε τα χέρια σου και κάθισε να φάμε!

    -Μα γιατί  χτυπάς τα χέρια σου του παρατήρησα –μεγάλος πια  σαραντάρης κι εγώ-το φαγητό είναι έτοιμο.

 -Αυτή είναι η σειρά-μου απάντησε. Έτσι πρέπει, Κοίτα μην  αλλάξεις τη σειρά κακομοίρη μου!

 Βέβαια για να πούμε και την πάσαν αλήθεια, μπορεί ο πατέρας – ο κάθε νοικοκύρης -να έκανε τον καμπόσο αλλά η μάνα-η κάθε γυναίκα στην πραγματικότητα – διηύθυνε, με τον καλό της τρόπο φυσικά :Ό,τι πεις Νίκο μου,όπως θέλεις εσύ …και έκανε το δικό της !

  Μια μέρα, ο συγχωρεμένος, μου ομολόγησε: «Κοίτα παιδί μου. Οι γυναίκες μας κυβερνάνε – και ευτυχώς γιατί εμείς οι άντρες  είμαστε σκορποχώρι. Η διαφορά είναι ότι οι μισές κυβερνάνε με τον καλό τους τρόπο, έτσι που να μη σου θίγουν το … «αντριλίκι» και να καμαρώνεις ότι εσύ κάνεις κουμάντο και οι άλλες μισές με τη γκρίνια τους» Σκέφτηκε λίγο και μετά μου απόσωσε  γελώντας «ευτυχώς εμείς ανήκουμε στην πρώτη περίπτωση, την καλή!»

   Δε ζει πια  για να του πω, πατέρα δεν την αλλάξαμε εμείς τη σειρά, την άλλαξαν οι συνθήκες  της ζωής που θέλουν τη γυναίκα να δουλεύει διπλά-και στο σπίτι και στη γραφείο καθώς ο φεμινισμός στην προσπάθειά του να την ομοιάσει στον άντρα την κατάντησε δούλα και κυρά μαζί!!!

   Δουλειά στο σπίτι-νοικοκυριό-δουλειά  στο γραφείο ή στο εργοστάσιο, στο μαγαζί και γυρίζοντας, ξανά δουλειά στην κουζίνα ή  δίπλα στη κούνια του μωρού ή στο διάβασμα του νεαρού μαθητή που κι αυτός θέλει τη βοήθειά της!

   Είναι γνωστό το ανέκδοτο. Θέλησε ο άρχοντας του τόπου να δει ποιος κυβερνάει το σπίτι του πήγε στο καφενείο και είπε όποιος κυβερνά το σπίτι του, θα του χαρίσω ένα άλογο ή ένα βόδι.

  Όλοι κούνησαν το κεφάλι τους απογοητευμένοι γιατί κανείς τους δεν διηύθυνε  το σπίτι του. Μόνο ένας σηκώθηκε  στρίβοντας το μουστάκι του. Εγώ άρχοντα μου κάνω κουμάντο στο σπίτι μου. Αυτό έλειπε. Την έχω και κάθετε προσοχή, ότι πω δεν έχει μου και σου.

  Μπράβο θαύμασε ο άρχοντας. Να και ένας άντρας επιτέλους. Και τι θέλεις να σου χαρίσω το άλογο ή το βόδι ;

   -Δυο λεφτά άρχοντά μου. Να πάω να τη ρωτήσω  τι προτιμάει!!!

  Είχε δίκιο αυτός που είπε..Στους  χίλιους άντρες ο ένας τραβάει το  δρόμο του. Οι άλλοι ακολουθούν τη γυναίκα τους!!!

  Γιορτή της γυναίκας προχτές. Ο Μένιος ο κουρέας το διηγείται γελώντας.

  Έστειλε  λουλούδια στη γυναίκα του (να δείξει καλή διαγωγή ένεκα που γύρισε σκνίπα προχτές το βράδυ) αλλά το παιδί του ανθοπωλείου έκανε λάθος και αντί να τα δώσει στη γυναίκα του τα έδωσε στην πεθερά του.

 -Ε, και;   

  Δεν καταλαβαίνετε; Η μεν πεθερά μου κατενθουσιάστηκε και μου έφτιαξε το φαγητό που μου αρέσει  ιμάμ μπαϊλντι με γιαούρτη – με φίλησε κιόλας , γαμπρούλη μου χρυσάφι μου- η δε γυναίκα μου… να κάτι μούτρα!!!

                                            Σταύρος Ιντζεγιάννης