ΓΝΩΜΗ .Μ.ΔΕΥΤΕΡΑ 10 / 4 / 17

                                                     ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ

     Ο ΧΡΙΣΤΟΣ  ΚΑΙ Ο ΆΝΘΡΩΠΟΣ

    Και τον πήγαν από τον Άννα στον Καϊάφα!

  Για τον Χριστό η αναφορά αλλά και για τον άνθρωπο. Και να θέλεις δε μπορεί να αποφύγεις  τους συνειρμούς.

     Μεγαλοβδόμαδο Μέσα στην εκκλησία με το φως των κεριών και τις μακρόσυρτες  πένθιμες ψαλμωδίες που  κανοναρχούν τις ταπεινές δεήσεις των πιστών, εκτυλίσσεται το δράμα  του Θεανθρώπου που σταυρώνεται «ίνα σώσει τον άνθρωπον»

   Έξω, από την εκκλησία, στο… «πραιτόριο  της αγοράς», ο άνθρωπος καλείται και αυτός σε κάθε στιγμή του, να απολογείται  για τις πράξεις του. Για τα πάθη και τα λάθη του. Ακόμη και για τα όνειρά του, τις ελπίδες και τις απογοητεύσεις του. Για την  ιδιότυπη αλλά το ίδιο τραγική βιοποριστική του αγωνία.

    Με δέος  αντικρίζει ο άνθρωπος  την πορεία του  Θεανθρώπου στον  Γολγοθά. Και είτε είναι με τους μαθητές, είτε είναι με τον όχλο, δεν μπορεί να κρύψει τη συγκίνησή του. Τα πάθη του Χριστού, που συνειρμικά είναι και στη δική του καθημερινή ζωή τα πάθη του, καθώς  η αγωνία στο όραμα του σταυρού υπάρχει και για τον Θεό αλλά και για το πλάσμα του.

   Συγκλονίζουν τα γεγονότα της Μεγάλης Εβδομάδας..Αλλιώς  αντιδράς στη ευφροσύνη κι αλλιώς στο πένθος .Πιο κοντινός ο πόνος. Πιο κατανοητός. Στα κατάβαθα της ψυχής τον αισθάνεσαι. Ποιος είναι  εκείνος που δεν πόνεσε; Και δε μιλάμε  για τον Θεό, μιλάμε  για τον άνθρωπο. Μιλάμε για την αγωνία που βρίσκεται στην πορεία του Θεού αλλά και του ανθρώπου. Που γίνεται  το δάκρυ του!

    Έξω από τη εκκλησία ο άνθρωπος ζει  κι αυτός τα δικά του πάθη.

  Δυο χιλιάδες χρόνια τώρα, μόνιμη επικαιρότητα των ημερών, τα Πάθη του Χριστού, μονοπωλούν κάθε άλλη σκέψη, κάθε άλλη συγκίνηση.  Όμως στην καθημερινή επικαιρότητα και τα πάθη του ανθρώπου. Η διαφορά είναι ότι Αυτός σταυρώνεται για όλους . Ο άνθρωπος σταυρώνεται για τον εαυτό του. Γενηθήτω το θέλημά σου είναι η αναπόφευκτη παραδοχή του Χριστού μπροστά στη Θεία επιταγή. Το ίδιο όμως και ο άνθρωπος υποκύπτει  στον κανόνα που θέτει ή Θεία βούληση : «Πως το μπορείς εμένα αντάρτη να με λες  αφού δεν τρέμει δάχτυλο χωρίς να το θελήσεις»- γράφει ο Ομάρ Καγιάμ στα Ρουμπαγιάτ.

   Δεν παραλληλίζουμε τον άνθρωπο με  τον Χριστό. Άπαγε της βλασφημίας .Μόνο που και ό άνθρωπος  ζει τον δικό του  Γολγοθά στην επίγεια καθημερινότητα.

    Από τον Άννα  στον Καϊάφα ο Χριστός. Το ίδιο και ο άνθρωπος με το δικό του Άννα, με τον δικό του Καϊάφα. Από την μια έγνοια στην άλλη. Από τη  μια δυσκολία σε μια δεύτερη. Και με τους Φαρισαίους και με τους Τελώνες .Και με τον Ιούδα .Στην καθημερινή μας ζωή κι αυτός .Πρόσωπο που το συναντάμε σε κάθε μας βήμα. Προ πάντων με αυτόν. Ένας φίλος , μια προδοσία, μια απογοήτευση. Μια αχαριστία. Ποιός από μας δεν έχει συναντήσει τον Ιούδα του;

  Ανθρώπινο πρόσωπο της καθημερινής μας ζωής και ο Πέτρος.   

  Έχετε δει πόσο  γρήγορα οι φίλοι, οι υπερασπιστές αρνούνται. Στα πάθη του Χριστού η άρνηση του μαθητή. Και στα πάθη της δικής μας  ζωής η ίδια η άρνηση. Ένα πρόσωπο αγαπητό, ένας συγγενής, ένας ευεργετηθείς, Αμφιβάλλετε;

   Και ο Πιλάτος; Πόσες φορές δεν τον έχουμε συναντήσει; Πάντα με έναν νιπτήρα κοντά του, πρόχειρο για να γλιτώσει την ευθύνη.

   Προσκυνούμεν Σου τα πάθη Χριστέ. Όμως κι εμείς κάθε μέρα με ένα σταυρό. Εσείς, εγώ, όλοι μας. Άλλοτε Πιλάτοι, άλλοτε Φαρισαίοι, άλλοτε Ιούδες. Κι άλλοτε κουβαλώντας τον ίδιο μας τον σταυρό.

   Αναφορά στην σύγχρονη τραγική ζωή μας  τα Πάθη της Μεγάλης Εβδομάδας. Και το φραγγέλωμα και οι εμπτυσμοί και οι ύβρεις .Μόνη διαφορά εκείνο το λιγοψύχισμα. Παρελθέτω από εμού τον ποτήριον. Στιγμιαίο για τον Θεάνθρωπο. Μόνιμο μέλημα για μας. Μ` όποιον τρόπο, μ` όποιο μέσον. Μ` όποιο αντίτιμο. Παρελθέτω!!!

  Αλλοίμονο. Πίσω από όλα αυτά και για τον Χριστό και για τον άνθρωπο υπάρχει το μεγάλο τετέλεσται. Μόνο που για τον Χριστό υπάρχει η Ανάσταση. Για μας ;Ίσως εκείνο το « Ο πιστεύων εις εμέ καν αποθάνει ζήσεται» !

                                                 Σταύρος Ιντζεγιάννης