ΕΚΚΛΗΣΙΛΟΛΟΓΟΣ 13 / 5 / 17

                                                              ΚΑΘ ΟΔΟΝ

         ΕΣΕΙΣ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΑΤΕ ;

     Η ιστορία ξεκίνησε από μια φιλανθρωπία και εξελίχθηκε σε μια ατέρμονη συζήτηση  όπου  πέντε άνθρωποι συζητώντας επί μία και παραπάνω ώρα δεν καταφέραμε να βρούμε άκρη και τελικά συμφωνήσαμε ότι διαφωνούμε. Θα μου πείτε βέβαια τι έλληνες θα είμαστε να συμφωνούσαμε και σε κάτι. Όσοι άνθρωποι , τόσες γνώμες λέγανε οι πατεράδες μας. Άλλωστε ούτε αυτοί ποτέ είχαν συμφωνήσει και ίσως  από κληρονομικά γονίδια το συνεχίζουμε κι εμείς.

   Ιδού  για να βάλω στη συζήτηση  κι εσάς και να χάσετε το κέφι σας όπως το έχασα κι εγώ και η παρέα που καθώς έμαθα συνέχισαν  και στο σπίτι με τη συμβία τους.

  Την περασμένη Τετάρτη η ιστορία στις επτά και μισή καθώς πηγαίνω στη «Διακίδειο» όπου ομιλητής είναι ο ομότιμος καθηγητής νευρολογίας κ .Παν. Παπαθανασόπουλος με θέμα

 « Η Βυζαντινή ψαλτική παράδοση των Πατρών»

   Διακεκριμένος ο ομιλητής  τόσο στον Ιατρικό κόσμο όσο και στον χώρο του Βυζαντινού αναλογίου όπου και είναι αντιπρόεδρος του «Συλλόγου ιεροψαλτών» όπως ήταν φυσικό γέμισε την αίθουσα και απέσπασε τα ενθουσιώδη  σχόλια του ακροατηρίου.   

  Πηγαίνω λοιπόν με τα πόδια-ιεραποστολικά καθώς λέμε-όταν στην πλατεία Γεωργίου με σταματά κάποιος κύριος ο οποίος και προσπαθεί να μου θυμίσει ότι είμαστε γνωστοί –προσωπικά δεν τον θυμάμαι-και ότι με διαβάζει με ακούει στον «Λύχνο» και τελικά … « έχω μεγάλη ανάγκη από 30 ευρώ διότι ή γυναίκα μου είναι καρκινοπαθής και κάνει χημειοθεραπεία και ακτινοβολίες και δεν έχουμε να πάρουμε τα φάρμακα… και τέλος πάντων στο Θεό που μας ακούει και στην Παναγία που μας βλέπει  θα μας σώσεις να πάρω τα φάρμακα και ετούτο έτσι, το άλλο αλλιώς να χαίρεσαι τα παιδιά σου, έστω ένα τριαντάρι»

  Έχω μάθει από προηγούμενα παθήματα να κουμπώνουμε αλλά…!

  Βγάζω 5 ευρώ να του δώσω αλλά επιμένει έστω 25 ή 20.θα μας σώσεις σκέψου τα παιδιά σου και ελέησέ μας Μου πιάνει τα χέρια να μου τα φιλήσει .Τέλος πάντων του δίνω 10 αν και κάτι με κάνει να αμφιβάλλω για τα λεγόμενά του.  Όμως, δεν είναι δυνατόν σκέφτομαι να παίζει τόσο θέατρο, με τη ζωή της γυναίκας του και των παιδιών του.

  Πηγαίνω στη «Διακίδειο»  και γυρίζοντας,  στο επάνω μέρος της πλατείας Γεωργίου στην ψησταριά, βλέπω τι; Θα το καταλάβατε ε; Βλέπω τον τύπο με ένα άλλον και μία νεαρά που έχουν στρωθεί και πίνουν τις μπύρες τους και έχουν και δυο-τρία  πιάτα μπροστά τους με μεζέδες και σαλατικά και… τα πίνουν μάλλον στην υγεία μου και ποιος ξέρει και στη υγεία ποιού άλλου γιατί με 10 ευρώ δεν γεμίζει το τραπέζι με μπύρες και… εξορέξια που έλεγε η γιαγιά.!

 -Εσείς τι θα κάνατε;

-Εγώ είπε ο Μηνάς, θα πήγαινα στα ίσια να τον ρωτήσω «τι κάνει η γυναίκα σου βρε!» Όχι τίποτε άλλο αλλά να  μη σε περνάει και για κορόιδο.

Και τι έκανες με ρωτάνε; Τίποτε. Έκανα πως δεν τον είδα και προσπέρασα αλλά με βασανίζει όχι το ότι με κορόιδεψε .Ούτε ο πρώτος είμαι ούτε ο τελευταίος. Έχουν τον τρόπο μερικοί να σε ξεγελάνε αλλά πόσες φορές; Μία –δύο και μετά;

  -Εγώ είπε ο Λουκάς δε δίνω ποτέ μου. Είναι αγύρτες.

-Κι αν πράγματι έχει ανάγκη κάποιος και χρειάζεται αληθινά τη βοήθειά σου; Αν εξαρτάται από εσένα να σώσεις κάποιον ;Πως θα ξεχωρίσεις τη μια περίπτωση από την άλλη;

  -Εγώ είπε ο Χρηστάρας θα τον έστελνα στον Δήμο ή στην Επισκοπή όπου ελέγχουν τα πράγματα και τους ανθρώπους και εκεί θα φαινότανε αν πραγματικά  έχει ανάγκη ή όχι!

-Μα για 10 ευρώ; Δεν είναι για μεγάλο ποσόν ώστε να πεις ότι είναι ζήτημα.

-Εσείς τι θα κάνατε;

  Εγώ δεν είπα τίποτε αλλά  άλλο είναι εκείνο που μου γέννησε τον προβληματισμό κι έφερε την περίπτωση στον πρωινό καφενέ όπου συνεδριάζει η βουλή των … «νεαρών παρελθούσης χρήσεως…!!!».Αν σου ζητήσει κάποιος που πραγματικά έχει ανάγκη πως θα του φερθείς έχοντας υπ` όψη σου το προηγούμενο πάθημα;

  Δε βαριέσαι- είπε η γυναίκα μου. Εσύ κάνε αυτό που θεωρείς σωστό και ο Θεός θα κρίνει την πράξη τη δική σου και τη δική του. Πως μπορείς να ξεχωρίσεις;

  Ωστόσο το πρόβλημα μένει. Με κάτι τέτοια χάνουμε την ανθρωπιά μας και κινδυνεύουμε να φανούμε σκληροί εκεί που θα έπρεπε να βοηθήσουμε. Ζούμε σε μια εποχή που στα τόσα κακά της πρόσθεσε και την καχυποψία. Δε μπορείς πια να  εμπιστευτείς στον διπλανό σου. Πως θα προχωρήσει αυτός ο κόσμος;

 -Εσείς τι λέτε ;Τι θα κάνατε αν σας τύχαινε;