ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΟΣ 5 / 5 / 17

      ΚΑΘ ΟΔΟΝ  

 ΣΜΥΡΝΗ 2 ΜΑΊΟΥ 1919

   Ω Σμύρνη –Σμύρνη. Αξέχαστη  πικρή μνήμη του Ελληνισμού !

    1919 στις του Μάη(παλαιό ημερολόγιο) που μέσα σε μια φρενίτιδα ενθουσιασμού τα Ελληνικά στρατεύματα αποβιβάζονταν στο «Και» την περίφημη προκυμαία της Σμύρνης ζωντανεύοντας την φρούδα ελπίδα της Μεγάλης Ελλάδας. Της Ελλάδας των πέντε θαλασσών και των  δύο ηπείρων. Αποβιβαζότανε ξεγελασμένοι για μια ακόμη φορά –πόσες φορές Θεέ μου- από τους δυνατούς της γης που άλλα συμφωνούσαν στο τραπέζι της ειρήνης και άλλα  στους διαδρόμους , εκεί που συνήθως γίνονται τα σύμφωνα των δολοπλοκιών και οι ίντριγκες της ανομίας.

   Είχε τρέξει ο λαός, ο χρόνια υποδουλωμένος λαός της Μικράς Ασίας να προϋπαντήσει την Ελληνική σημαία και ο ηρωϊκός Δεσπότης Χρύσανθος –ο μαρτυρικός Δεσπότης που αρνήθηκε να εγκαταλείψει την πόλη  κι έμεινε κοντά στο ποίμνιό του μέχρι  τέλος-ευλογούσε τους ελευθερωτές που ενσαρκώνανε επί τέλους την ιδέα της μεγάλης Ελλάδας.

   Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψει κανείς τον ενθουσιασμό, τις ζητωκραυγές, τα αγκαλιάσματα της λευτεριάς που ερχόντανε να χαιρετίσουν τη μεγάλη μέρα.

Σμύρνη ω Σμύρνη!

Η μεγάλη χίμαιρα που καλλιεργήθηκε από τους τότε  δυνατούς της γης Αγγλογάλλους και Ιταλούς και λειτούργησε σαν παγίδα και για μας . Και ενώ σαφώς είχε διατυπωθεί στη διάσκεψη των Παρισίων ότι δεν επρόκειτο για κατοχή και προσάρτηση αλλά για «προσωρινή επιτήρηση της τάξεως» από τον Ελληνικό στρατό, στον λαό διαμηνύθηκε με διάγγελμα Βενιζέλου

ότι η Σμύρνη έγινε πια Ελληνική. Βέβαια σε ξεχωριστή  προσωπική επαφή με την κυβέρνησηκαι τον αρχιστράτηγο Λ. Παρασκευόπουλο προς τον στρατό εφίστατο από τον ίδιο τον Βενιζέλο η προσοχή ότι ήταν απλώς η παρουσία του Ελληνικού στρατού για τήρηση της  τάξεως. Ποιός τον άκουγε μέσα στον γενικό ενθουσιασμό «πήραμε την Σμύρνη»!!!

  Ποιός μπορούσε να ερμηνεύσει σωστά τις λεπτές αποχρώσεις των διπλωματικών χειρισμών που ως γνωστόν άλλα λένε, άλλα εννοούν, άλλα υπογράφουν και –φευ- άλλα εφαρμόζουν.

  Σμύρνη ω Σμύρνη άτυχο πιόνι στη σκακιέρα  των «συμμάχων !»

   Τα επεισόδια που έγιναν στις συνοικίες τη μέρα-και τις επόμενες-ενώ γινότανε η παρέλαση του στρατού μας στην προκυμαία –μοιραία ύστερα από τόσα χρόνια Τουρκικής κατοχής από τους άτακτους του τουρκικού όχλου αλλά και από τους Έλληνες αληταράδες που ακολουθήσαν πλιατσικολόγοι τον στρατό μας προκάλεσαν την οργή των συμμάχων που δήθεν δεν φανταζότανε ότι θα συμβούν.

  Μάταια ό Δεσπότης ο ήρωας –άγιος της Σμύρνης Χρύσανθος προσπάθησε να επέμβει. Ποιός τον άκουγε; Ούτε καν οι στρατιωτικοί που νόμισαν πως ανοιγότανε μπροστά τους πεδίον δόξης και τιμών.

  Ο Δεσπότης έμεινε  μέχρι τέλους και ενώ του πρότειναν να φύγει με τον υποχωρούντα στρατό μας αυτός έμεινε μαζί με το ποίμνιο που του εμπιστεύτηκε ο Κύριος.

Ο Ηλίας Βενέζης ο γνωστός λογοτέχνης και ακαδημαϊκός γράφει στο βιβλίο του «Μικρασία Χαίρε» για τον Σμύρνης Χρυσόστομο 

«Η δράση του στον καιρό του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, στον καιρό των διωγμών των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, και στη διετία 1920-22 , τον είχε αναδείξει πρώτο στόχο. Αυτός ήταν ο ηγέτης, ο εθνάρχης, η ψυχή της Ελληνικής Μικρασίας» . Ο Βενέζης τονίζει ότι ο Χρυσόστομος με το βίο και το μαρτυρικό του τέλος «υπηρέτησε το Γένος και την Εκκλησία γράφοντας μια σελίδα χρυσή» Στις 28 Αυγούστου του 1922 (με το παλαιό ημερολόγιο) ο Νουρεντίν Πασάς του απήγγειλε την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας και τον παρέδωσε στο πλήθος που είχε συγκεντρωθεί έξω από το διοικητήριο της Σμύρνης.

Ιδιαίτερα αποκαλυπτικός είναι ο Τούρκος καθηγητής Βilge Umar που στηρίζεται σε μαρτυρίες ανθρώπων, οι οποίοι διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στη δολοφονία του Χρυσόστομου όπως αυτή του δήμιου Αli Αge , στον οποίο τον παρέδωσε ο Νουρεντίν.

    Γράφει μεταξύ άλλων: «Ο στρατηγός Νουρεντίν πασάς, όταν τον έφεραν μπροστά του, τον εξύβρισε αισχρά, τον κατηγόρησε για φιλελληνική στάση και η επόμενη ενέργειά του ήταν να τον παραδώσει στη λαϊκή κρίση.   

   Ο Χρυσόστομος, Ο ΔΕΣΠΟΤΗΣ ΜΑΣ^, παραδόθηκε στο μανιασμένο μουσουλμανικό όχλο. Του ξερίζωσαν τη γενειάδα, τον μαχαίρωσαν, διαμέλισαν και έσυραν το σώμα του μέχρι την τουρκική συνοικία, όπου και τον πέταξαν στα σκυλιά...». Όλοι συμφωνούν ότι η εκτέλεση του Χρυσοστόμου ήταν προαποφασισμένη.

  Σμύρνη ω Σμύρνη. Μεγάλη αξέχαστη μνήμη του Ελληνισμού και των γονιών μας. Μια παρέλαση ήταν όλη κι όλη στις 2 Μαίου 1919 κι ύστερα μια αιματοβαμμένη…  αυλαία!

                                  Σταύρος Ιντζεγιάννης