Κυριακή 25 Ιουνίου 2017

ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΟΣ 10 / 6 / 17




                                                          ΚΑΘ ΟΔΟΝ
   ΠΑΝΕΛΗΝΙΕΣ 2017

  - Πως έγραψες ρωτάω το βαφτιστήρι της αδερφής μου
  - Πώς να γράψω νουνέ-απαντάει. Έλεγε στη νεοελληνική γλώσσα, αλλά δε διευκρίνιζε σε ποια γλώσσα πρέπει να απαντήσουμε, διότι νεοελληνική γλώσσα δεν είναι μία. Με καταλαβαίνεις; Στο σπίτι λέμε 6 Ιουνίου ενώ ο καθηγητής μας λέει 6 Ιούνη. Ο ξάδερφος της μαμάς ο Λευτέρης λέει Γιούνη διότι είναι πολιτικοποιημένος λέει στην άκρα αριστερά και ο Θεμιστοκλής που λέει ότι είναι ποιητής γράφει 6 του Θεριστή.
    Υποψιάζομαι ότι δεν έχει γράψει τίποτε, αλλά για να μη κακοκαρδίσω τη μητέρα του δίνω δίκιο.Επεμβαίνει όμως ο πατέρας του
   - Ε, πως δεν έγραψε το παιδί. Έγραψε το όνομά του και μάλιστα  με κεφαλαία. Δεν αρκεί; Να μη ζητάμε και πολλά!
  Δεν προλαβαίνει να τελειώσει και έρχεται βοήθεια από τα… υψηλά κλιμάκια να υπερασπιστεί το νεαρό. Τι θέλατε να κάνει το παιδί. Αφού βάλανε κείμενο από αυτά που δεν είχε διαβάσει. Αν έπεφτε αυτό που ήξερε θα έπαιρνε άριστα .Έτσι Κωστάκη μου; Σύστημα είναι αυτό, να σου βάζουν ό,τι θέλουν;
   Έτοιμοι είναι να αρπαχτούν πατέρας μητέρα και γιος και μυρίζομαι καυγά. Συμφωνώ  πάραυτα με… τη μαμά διότι το να μη συμφωνήσεις μαζί της αποτελεί  αδίκημα που τιμωρείται με διακοπή ακόμη και της  καλημέρας!!!.
  Η ιστορία είναι μια από τις πολλές που συμβαίνουν αυτές τις ημέρες  στα σπίτια των υποψηφίων φοιτητών, δεδομένου ότι δεν καταργήθηκαν οι εξετάσεις και το να μπεις στο Πανεπιστήμιο εξακολουθεί - όπως και παλιά  - να αποτελεί το όνειρο όχι μόνο του νεαρού ή της νεαράς ( μπορεί της νεαρής ή της κοπελιάς, ανάλογα  ποια γλώσσα χρησιμοποιείς) αλλά και της οικογενείας.
   Ξυράφι ο Κωστάκης, το μεγάλο καμάρι της κυρά –Φρόσως από φροντιστήριο σε φροντιστήριο και από αποτυχία σε αποτυχία, θέλει να γίνει  αστροφυσικός  ή… αστροναύτης (!) ή τέλος πάντων  καθηγητής  πανεπιστημίου στην ανάγκη, που λέει ο λόγος.
  -Αλλά να δίνεις εξετάσεις ρε νουνέ εν έτη 2017 μ. Χ πώς να σπουδάσεις που σου κόβουν τα φτερά διότι δε στάθηκες τυχερός να πέσει το μάθημα (μεταξύ μας το μοναδικό!!!)που έχεις διαβάσει είναι να μη βλαστημάς ;
- Έλα ντε. Και βλαστημάς και μουντζώνεις – υπερθεματίζω.
  Σε πρώτη γραμμή οικογενειακής ταλαιπωρίας οι Πανελλήνιες το μεγάλο πρόβλημα που κρατά σε συναγερμό κα εγρήγορση κάθε χρόνο τέτοια  εποχή γονείς και μαθητές μια και εξακολουθούν να υπάρχουν άσχετα του ότι την κατάργησή τους υποσχότανε προεκλογικά τα κόμματα (το κάθε κόμμα, να εξηγούμεθα) και ούτε και θα καταργηθούνε διότι ο ετήσιος τζίρος  είναι 2 ,8 Δις. μόνο ο φανερός, διότι ο άδηλος κανείς δεν ξέρει που φτάνει. Πέρα από αυτό απασχολεί χιλιάδες καθηγητές που σε άλλη περίπτωση θα έπρεπε να τους απορροφήσει τι Δημόσιο. Το οποίο Δημόσιο σχολείο με φροντίδα  είτε των καθηγητών, είτε της οικογένειας, είτε των μαθητών , είτε της πολιτείας, είτε των κομματικών οργανώσεων που βρίσκουν εκεί πρόσφορο έδαφος για προσηλυτισμό, έχει απαξιωθεί πλήρως. Ποιος τολμά να καταργήσει τα παντός είδους και πάσης φύσεως φροντιστήρια;
   Εξ άλλου  οι  σπουδές εξακολουθούν να είναι το όνειρο του κάθε νέου γιατί μπορεί να μην είναι ο μοναδικός τρόπος βιοπορισμού, αλλά  εξακολουθεί να είναι μια πόρτα που ανοίγει σε ένα μέλλον. Αβέβαιο ίσως, αλλά στη σημερινή πραγματικότητα το πτυχίο- το όποιο πτυχίο-αποτελεί μιαν απόδειξη ότι  μπορείς να παρακολουθήσεις την διαρκώς αυξανόμενες απαιτήσεις των καιρών μας.
  Και δε φτάνει πια το πτυχίο. Οι απαιτήσεις των επιχειρήσεων  σε  επιστημονικό προσωπικό - παράγοντας απαραίτητος για να ανταποκριθεί στον ανταγωνισμό -  αναγκάζουν τους νέους να προσπαθούν όλο και περισσότερο για απόκτηση περισσοτέρων εφοδίων. Μεταπτυχιακά επί μεταπτυχιακών. Και δυστυχώς οι σπουδές δεν είναι πια όπως παλιά,  όταν μοναδικό εφόδιο για σπουδή ήταν η θέληση του σπουδαστή και το… καλάθι με το ψωμί και τα αυγά ή τις  χορτόπιτες που έστελνε η μάνα κάθε εβδομάδα  για να επιβιώσουμε. Οι σπουδές σήμερα δυστυχώς είναι πολυέξοδες, που κυριολεκτικά  εξοντώνουν την οικογένεια και με αβέβαιο μέλλον. Πόσοι και πόσοι πτυχιούχοι δεν κατέληξαν άνεργοί ή σε επαγγέλματα που δεν χρειάζονται πτυχία αλλά ξύπνιο μυαλό και θέληση για δουλειά και επιβίωση.
  Κουνάει το κεφάλι του ο φίλος μου. Και με πτυχίο άσχημα και χωρίς πτυχίο ασχημότερα. Και δυστυχώς έχει δίκιο !!! 
                                                   Στ Ιντζεγιάννης
  


Δεν υπάρχουν σχόλια: