KΑΘ ΟΔΟΝ
ΟΙ
ΕΥΠΑΘΕΙΣ ΗΛΙΚΙΕΣ
Είναι μέρες τώρα που η τηλεόραση επιμένει «Προσοχή
στις ευπαθείς ηλικίες . Μη βγαίνετε έξω. Η γη βρίσκεται στο αφήλιο δηλαδή στο
πιο απομακρυσμένο σημείο από τον ήλιο και επειδή οι ακτίνες του πέφτουν κάθετα είναι εξαιρετικά επικίνδυνες» Ευκαιρία η δική μου για να μου σπάσει το
ηθικό.-κάτσε σπίτι χριστιανέ μου δεν ακούς που λέει ευπαθείς ηλικίες..
Να δεις που το γρουσούζεψε. Πως μου ήρθε
ζαλάδα προχτές , πως με φέρανε σπίτι, ούτε που κατάλαβα
« Να φέρουμε γιατρό» είπε η
μεγάλη μου κόρη.
Αδύνατο- δήλωσα αμέσως γιατί θυμήθηκα την
περίπτωση της θείας Αμαλίας. Είχε βροχικά η μακαρίτισσα, έβηχε λίγο, τίποτα περισσότερο,
ώσπου μια μέρα πως της ήρθε και είπε να
φέρουμε το γιατρό να της δώσει κανένα σιρόπι για το λαιμό. Ήρθε το λοιπόν ο
ντόκτορ την κοίταξε μπρος πίσω - επάνω κάτω, δεν είναι τίποτε είπε, θα της γράψω
κάτι χάπια και θα περάσει.
Πήρε
η θεία Αμαλία τα χάπια και την τρίτη ημέρα…την
κλάψαμε. Σαν να μην έφτανε αυτό επάνω
που την κλαίγαμε , πήρε τηλέφωνο ο γιατρός : Καλημέρα πως πάει η ασθενής ;
-Τι να πάει γιατρέ μου, είπε η μάνα μου
μέσα στο κλάμα της. Πάει και δεν ξαναγυρίζει. Δεν ακούς που την κλαίμε ;
- Τι λέτε ;Και να δεις που το φοβήθηκα, γιατί
είχα μιαν αμφιβολία μήπως έκανα λάθος και της έδωσα τα χάπια που ήταν για τον Θεμιστοκλή τον ράφτη που πάσχει από καρδιακή
ανεπάρκεια. Κρίμα. Θεός σ΄χωρέστη. Συλλυπητήρια !
Από
τότε όταν ακούω γιατρό, το βάζω στα πόδια. Άσε που θυμήθηκα και τη μακαρίτισσα τη μάνα μου που έβαζε κρύες
κομπρέσες του πατέρα μου –τον …χάσαμε κι αυτόν από τις παγωμένες κομπρέσες -
Κάπου
εκεί ήταν που καθώς είχα γλαρώσει μισοζαλισμένες βλέπω τη γυναίκα μου που
έψαχνε την ντουλάπα της. Τι ψάχνεις –
ρώτησα, τίποτε- μου απάντησε, .Κλείσε τα μάτια σου και χαλάρωσε εσύ.
Κάτι
δε μου άρεσε και καμώθηκα τον κοιμισμένο. Φοβερό. Την είδα που ξεχώριζε, μαύρες
κάλτσες μαύρη φούστα, μαύρη μπλούζα, μαύρα παπούτσια μέχρι και μαύρα… γυαλιά!
Με έλουσε κρύος ιδρώτας. Άρχισαν να χτυπούν τα
μηνίγγια μου και το θερμόμετρο έδειξε στα καλά καθούμενα …39,8 ! Και σαν να μην
έφτανε αυτό είδα και τις κόρες μου που φοράγανε ολόμαυρα. Αγανάκτησα. Από τώρα
μωρέ ,ζωντανό με κηδεύετε. Με κοίταξαν απορημένες : Τι είναι αυτά που λες πατέρα. Τα μαύρα είναι μόδα και τα φορέσαμε
γιατί πάμε στης Ηλέκτρας που γιορτάζει το τρίτο της διαζύγιο!
Έτσι είχαν τα πράγματα όταν η γυναίκα μου,
μου έφερε να πιω ένα …ματζούνι για δυναμωτικό να συνέλθω. Είναι πολύ καλό –
είπε, από αυτό έπινε και η κυρά –Λίτσα απέναντι
- Ναι αλλά αυτή πέθανε
-Σιγά
κρύε. Πέθανε αλλά όχι από το ματζούνι.
Πέθανε από εγκεφαλικό μόλις πήρε το εκκαθαριστικό της εφορίας !!
Τι ήταν να το πιω! Ύστερα από δυο ώρες με
τσάκισε ένας πόνος στομάχι , λύθηκαν τα γόνατά μου στέγνωσε η γλώσσα μου κι
άρχισα να χάνω τον κόσμο γύρω μου. Όπου κάποια στιγμή ένοιωσα τη γυναίκα μου να
με σκουντάει. Δεν είχα το κουράγιο ούτε να ανοιγοκλείσω τα μάτια μου ή να
κινήσω τα χέρια μου . Τρομοκρατήθηκε. Έβαλε τις φωνές : Τρέξετε ο πατέρας σας
πέθανε. Σώπα είπε η μικρή μου, δεν παθαίνει τίποτε αυτός. Έφερε ένα
καθρεφτάκι και το κράτησε στο στόμα μου
να δει αν θαμπώνει.
Ζωντανός είναι μην κάνετε έτσι. Να τον
τσιμπήσουμε πρότεινε η μεγάλη και με τσίμπησε με μια καρφίτσα τόσο δυνατά που
τινάχτηκα .Εκεί ήταν που τις είδα μέσα στο αλάφιασμά μου και τις τρεις τους να
στέκονται μπροστά μου με τα άσπρα τους νυχτικά.
- Ποιοί είστε –ρώτησα λαχταρισμένος.
-Οι Ουράνιες δυνάμεις απάντησε γελώντας η μεγάλη μου !
Ένοιωσα το σπίτι να στριφογυρίζει και λιποθύμησα.
Από
εκεί και έπειτα το μόνο που θυμάμαι είναι κάτι χαστούκια που μου έριχνε η μικρή
για να συνέλθω.
- Δεν ντρέπεσαι να χτυπάς τον πατέρα σου –της
είπα όταν συνήλθα.
-Ήταν να χάσω τέτοια ευκαιρία, να βγάλω το
άχτι μου για το τόσο ξύλο που μου είχες ρίξει όταν ήμουνα μικρή-μου απάντησε
γελώντας και μ΄ αγκάλιασε τρυφερά!!!
Σταύρος Ιντζεγιάννης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου