Παρασκευή 22 Σεπτεμβρίου 2017

ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΟΣ 28 / 8 / 17


                                                            ΚΑΘ ΟΔΟΝ
     ΜΝΗΜΗ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ  ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ

  Στις 24 Αυγούστου (χθες) η Εκκλησία μας γιόρτασε  έναν διαφορετικό Άγιο. Τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό. Έναν  Άγιο που αγωνίστηκε όχι μόνο για του Χριστού την πίστη αλλά και για τον Ελληνισμό, πράγμα που του στοίχησε τη ζωή. Τον κρέμασαν κατόπιν κατηγορίας κάποιων Εβραίων- ότι τάχα ήταν κατάσκοπος των Ρώσων- στις 23 Αυγούστου 1779 στις όχθες του ποταμού Άψου στο χωριό Κολικόντασι της Β Ηπείρου όπου βρισκότανε κηρύττοντας τον λόγο του θεού αλλά και τον ξεσηκωμό του γένους. Το πτώμα του  συνέλεξε ένας ιερέας από το ποτάμι όπου το είχαν πετάξει και το έθαψε, εκεί όπου σήμερα βρίσκεται ο τάφος του και το άγαλμά του!
   Αφορμή η μνήμη του Αγίου Κοσμά, οποίος είχε ενορατικές δυνάμεις και του οποίου οι Προφητείες σε πολλά  έχουν με κάθε τρόπο επαληθευθεί, να θυμηθούμε δυο μεγάλα μηνύματά του, γι αυτό και η αναφορά μου στην μνήμη του σήμερα. Την προσφορά της εκκλησίας στην ύπαρξη του Ελληνισμού και τον αγώνα του κλήρου στον αγώνα  για την αποτίναξη του Οθωμανικού ζυγού, Αυτά τα δύο αποτελούν νομίζω τις μεγάλες παρακαταθήκες που  μας αφήνει ο βίος και η πολιτεία, ο αγώνας του Αγίου Κοσμά, του Πατροκοσμά όπως έμενε να τον αποκαλούμε.
   Γεννημένος  στο Μεγάλο Δένδρο της επαρχίας Απόκουρου (Αιτωλία) το 1714 επισκέφθηκε  το Άγιο Όρος όπου φοίτησε  -κατ άλλους και δίδαξε –στην Αθωνιάδα σχολή. Το 1759 εκάρει μοναχός στη μονή Φιλοθέου και από εκεί αρχίζει το ακούραστο έργο του. Σε ηλικία 46 ετών περιοδεύει με άδεια του Πατριάρχη την Πελοπόννησο ,το Αιγαίο, τα νησιά του Ιονίου πελάγους και από εκεί στην Β. Ήπειρο, όπου κηρύττει την Αγάπη και την πίστη στον Χριστό αλλά και την αφύπνιση του γένους με βάση την παιδεία καθώς  διαβλέπει ότι το έθνος χρειάζεται να μορφωθεί και να διατηρήσει τη γλώσσα του. Το κυριότερο στοιχείο  της συνέχειας του Ελληνισμού .
   Το κήρυγμά του επικεντρώνεται σ` αυτούς τους δύο πυλώνες όπου πάνω τους πρέπει να στηθεί η αναγέννηση του της Ελλάδος  και που μόνο μ` αυτές θα μπορέσει το έθνος να απελευθερωθεί και να ανακάμψει. Αυτή η παιδεία ήταν το μεγάλο ζητούμενο της ζωής του. Παντού όπου πέρναγε,  φρόντιζε να τους ενδυναμώνει τον ζήλο για μάθηση και τους παρακινούσε να χτίσουν σχολεία. Λέγεται ότι ίδρυσε στη Β Ήπειρο 20 δημοτικά σχολεία!
Χρησιμοποίησα την ευκαιρία που μου δίνει η μνήμη του Πατροκοσμά  για να τονίσω την προσφορά του κλήρου στη δημιουργία του Ελληνικού κράτους που βιώνουμε –που χαιρόμαστε, που απολαμβάνουμε σήμερα.
   Η θρησκεία στάθηκε το θεμέλιο –ο ακρογωνιαίος λίθος  αν προτιμάτε- που επάνω του οικοδομήθηκε τα νέο Ελληνικό κράτος και που στο κρυφό σχολειό-όπως αυτά που λειτουργούσε ο Πατροκοσμάς-ο Ελληνισμός έμαθε με τα πρώτα κολυβογράμματα το ποιοι είμαστε, από που ερχόμαστε, που πάμε. Πως πρέπει να αναγεννηθούμε! Και ο κλήρος στάθηκε ο στυλοβάτης όχι μόνο αγωνιστής στο πλευρό των μαχητών- μαχητής και ο ίδιος με το καριοφίλι-αλλά κυρίως ο πνευματικός ταγός- που ενέπνευσε και στήριξε τον αγώνα και μάλιστα από πολύ πιο πριν, όπως αποδεικνύει η περίπτωση του Αγίου Κοσμά..Ένα σωρό καλογεροπαπάδες, όλοι αυτοί οι ταπεινοί δούλοι Κυρίου,  όλοι  αυτοί που αθόρυβα στήριξαν το έθνος στα χρόνια της σκλαβιάς και που τα ονόματά τους δεν γράφτηκαν κι ούτε θα γραφτούν, ούτε μνημονεύονται, στάθηκαν φάροι φωτεινοί και οδοδείκτες πολύτιμοι στο δρόμο για τη λευτεριά. Αυτοί οι σεμνοί, οι ταπεινοί, οι ολιγογράμματοι με τα τριμμένα  χιλιομπαλωμένα ράσα, που με κίνδυνο της ζωής τους και σε βάρος της οικογενειακής τους ησυχίας θυσίασαν τη ζωή και την περιουσία τους. Χωρίς άλλη ανταμοιβή πέρα από το ότι επιτέλεσαν το χρέος τους απέναντι στην πίστη τους και στην πατρίδα. Αποτελεί ιστορικό ζητούμενο το ότι η Ελλάδα στα 400 χρόνια  υποδούλωσης, κατόρθωσε να διατηρήσει την ταυτότητά της .Να περιφρουρήσει  τη θρησκεία της .Να διασώσει τη γλώσσα της. Δεν υπάρχει άλλο προηγούμενο λαού που σε 13 γενιές – δεν έχασε την ταυτότητά του\. Κι αυτό είναι που χρωστάμε στον κλήρο ο οποίος ακούραστος όλα αυτά τα χρόνια τριγύριζε τα χωριά και τις πόλεις διδάσκοντας Χριστό και παιδεία. Διδάσκοντας Ελλάδα. Πώς να αποφύγεις μια πικρή αλήθεια; Το πόσα πολλά μας έδωσαν και πόσα λίγα τους ανταποδίδουμε οι νεοέλληνες

                                  Σταύρος Ιντζεγιάννης

Δεν υπάρχουν σχόλια: