ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ
ΜΙΑ ΣΤΑΛΑ ΦΙΛΟΤΙΜΟ
Με σεβασμό στεκόμαστε μπροστά στην τραγωδία
που
βύθισε 16 οικογένειες –
μέχρι στιγμή-και με ανείπωτες καταστροφές για όλους. Με σεβασμό αλλά και με
απορία. Γιατί; Όσο για το …συμπάσχουμε
που είπαν όλοι οι πολιτικοί είναι κολοκύθια μετά ριγάνεως. Διότι άλλο να…
«συμπάσχεις » από τον καναπέ του σαλονιού σου ή από τη ζεστασιά του γραφείου
σου κι άλλο να βρίσκεσαι μέσα στο νερό και
τη λάσπη. Ο χορτάτος του νηστικού τον πόνο δεν τον ξέρει –λέει η σοφία του λαού
μας! Το μόνο ερώτημα που μένει αυτή τη στιγμή είναι το «ΓΙΑΤΙ». Αυτό το γιατί
που ρωτάει ο ένας τον άλλον και όλοι μαζί την εξουσία. Γιατί;
Δεν
είναι η πρώτη φορά. Ας μη καμώνονται τον αθώο
και οι προηγούμενοι που… « κάναμε την αυτοκριτική μας και άρα ο γέγονεν
– γέγονεν, ζητήσαμε συγνώμη και επομένως ξαναψηφίστε μας » !!!
Οι ευθύνες
είναι διαχρονικές, αλλά φυσικά το μεγάλο βάρος πέφτει στον τελευταίο,
διότι ξέροντας τι είχε συμβεί, είχε αναλάβει ( δεσμεύομαι λένε, όχι γιατί
πιστεύουν στη δέσμευση αλλά γιατί είναι ωραία και χορταστική λέξη και φέρνει
και ψήφους ) έχει και την ευθύνη να αλλάξει τα πράγματα.
Και τι έγινε. Ώδινεν όρος και έτεκεν μυν λέγανε οι αρχαίοι «Απ` τη μυθολογία μας αυτό: Ώδινεν όρος, Ζευς
δ` εφοβείτο, το δ` έτεκεν μυν: Κοιλοπονούσε το βουνό και ο Δίας φοβότανε. Και τελικά το βουνό γέννησε ένα…
ποντίκι-δηλαδή δεν έγινε τίποτε!!!»
Μεταξύ μας
όλο λόγια ήτανε και οι αρχαίοι.
Απ` αυτούς κληρονομήσαμε τη ρητορεία και μάθαμε να λέμε μεγάλα λόγια !
Ας έρθουμε ξανά στην «σήμερον ημέραν» Στο
γιατί που λέγαμε στην αρχή. Διότι ο
άλλος έχτισε –κοινώς μπάζωσε-το ρέμα. Και γιατί μπάζωσε το ρέμα; Διότι δεν είχε
να αγοράσει νόμιμο οικόπεδο και έχτισε πάνω
στο ρέμα, όπως- όπως, ένα καλύβι στην αρχή και μετά το έκανε σπίτι και μετά το
έκανε ολόκληρο νοικοκυριό Με τα παιδιά του με τις αποθήκες του, με τα ζώα του,
το βιός του. Πως τους πετάς έξω και που να τους πας;
Μα
γιατί τους άφησαν να χτίσουν; Διότι όταν τους είπαν απαγορεύεται, πήγαν στον πολιτικό-έχουμε 15
ψήφους κύριε τάδε- κι εκείνος πήρε τον ιδιαίτερο του Υπουργού και ο ένας τον
άλλον. -Επομένως τι κάνουμε;
-Βάλτου βρε αδερφέ να πληρώσει ένα πρόστιμο με δόσεις, σε 20
χρόνια και νομιμοποίησέ το. Εγώ θα βγάλω το φίδι από την τρύπα; Άσε που
έρχονται και εκλογές. Στην Ελλάδα ζούμε !!!
Και λοιπόν; Να ξανάρθουμε στην αρχή. Ρωτάω-
ρωτάνε- αναρωτιόμαστε. Ποιος τολμά να κατεδαφίσει το σπίτι του άλλου, που είναι
αυθαίρετο, σε μέρος αυθαίρετο και θα το πάρει κάποια στιγμή ο ποταμός και θα
πνίξει μαζί μ` αυτόν και τους άλλους, που είναι νόμιμοι και δεν του χρωστάνε
τίποτε!
Στενό
συγγενικό μου πρόσωπο σε θέση ευθύνης,
σε γειτονικό μεγάλο Δήμο, μου λέει. Έχω
εντολή για κατεδάφιση τεσσάρων σπιτιών. Για έλα εσύ να τα κατεδαφίσεις. Πέρα
από το ότι θα πέσουν επάνω σου να σε φάνε, δεν σου πάει στη δική σου συνείδηση
, να τους πετάξεις έξω. Διότι δε λέμε για παράγκες-αυτές είναι κάποιων φτωχοδιάβολων που έτσι κι
αλλιώς δεν έχουν μοίρα στον ήλιο. Γι αυτό και όταν ακούς ότι γκρέμισαν- λέει- πρόκειται για θεόφτωχους
που δεν μπορούν να αντιδράσουν. Λέμε για
κατεδάφιση ολόκληρου νοικοκυριού.
- Και γιατί δε φρόντισε το κράτος, το εκάστοτε
κράτος, που εξαγγέλλει ρυθμίσεις προεκλογικά, να διαμορφώσει τουλάχιστον τις
κοίτες των ρεμάτων, ώστε να μη θρηνήσουμε θύματα σε κάθε πλημμύρα; Λύνεται το
πρόβλημα με μια αποζημίωση;
Όμως άλλο οι προεκλογές και άλλο οι εκλογές
και άλλο οι μετεκλογές οπότε θα κάνουμε την
αυτοκριτική μας και θα ζητήσουμε συγνώμην! Αν δεν είμαστε εμείς θα πούμε ότι
φταίνε αυτοί που κυβερνάνε και οι οποίοι είχαν εξαγγείλλει ότι θα το
τακτοποιήσουν. Αλλά και αυτοί-ύστερα από 3 χρόνια διακυβέρνηση-τα ρίχνουν στους προηγούμενους.
Διότι; Διότι είμαστε μια χώρα όπου δεν υπάρχει κανείς υπεύθυνος. Σε απλά
Ελληνικά δεν υπάρχει κανείς με μια στάλα… φιλότιμο.
Σταύρος
Ιντζεγιαννης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου