ΚΑΘ ΟΔΟΝ
ΓΙΑ
ΜΙΑ ΜΠΙΡΙΤΣΑ
-Σε παρακαλώ μου δίνεις ένα ευρώ να πιω μια
μπιρίτσα !
Η σκηνή
γωνία Κωνσταντινουπόλεως και Σαρανταπόρου προχθές μεσημέρι, γύρω στις 2 και
κάτι.
-Να πιω μια μπιρίτσα
Αιφνιδιάστηκα.
Όλα θα μπορούσα να τα περιμένω. Συνήθως, λένε, να πάρω τα φάρμακα και σου
δείχνουν και μία συνταγή ή γάλα ή πεινάω ή είναι ο άντρας μου καρκινοπαθής,
κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Οι νέοι «να πάρω ένα εισιτήριο» που σημαίνει να πάρω
τη… δόση μου που είναι και το μεγάλο δίλημμα. Να δώσεις του κάνεις κακό γιατί
μοιάζει να τον σπρώχνεις στον κατήφορο που έχει πάρει. Να μην του δώσεις πάλι,
δεν ξέρεις το σύνδρομο της στέρησης που
μπορεί να οδηγήσει. Μέχρι και σε ληστεία ή και φόνο. Υπάρχουν άπειρα
περιστατικά που έχουν απασχολήσει το αστυνομικό δελτίο. Τα ναρκωτικά μοιάζουν
με τη Λερναία Ύδρα που κόβοντας ένα κεφάλι φυτρώνανε δύο. Και δυστυχώς ο
Ηρακλής μόνο στο χώρο της μυθολογίας υπήρχε!
Ωστόσο για να ξαναγυρίσουμε στο συμβάν όλοι κάτι
βρίσκουν για να δικαιολογήσουν την περιστασιακή ζητιανιά. Επαιτεία επί το ευγενέστερον! Ετούτος εδώ
διαφορετικός. Μια μπυρίτσα. Στεκότανε μπροστά μου κακοντυμένος –αλλά όχι
κουρελής. Το πουκάμισο μισό μέσα μισό έξω, παπούτσια …τέως σπορτέξ(!) αξύριστος
με ένα καπέλο από αυτά τα τζόκεϋ, γύρω
στην έβδομη δεκαετία της ζωής και άπλωνε το χέρι του. Για μια μπυρίτσα.
Είχα πρόχειρο ένα δύευρω και του το έδωσα
γιατί μου έκανε εντύπωση που δε ζητούσε
ψωμί ή κάτι για φαγητό-ένα τόστ ή μια φρυγανιά- αλλά την μεσημεριάτικη απόλαυσή
του. Πρωτότυπο; Ίσως. Πάντως ειλικρίνεια όπως και να το κάνεις. Ουκ επ άρτω
μόνο ο άνθρωπος αλλά …και τη μπιρίτσα του. Δεν έχετε ακούσει που λένε «η
φτώχεια θέλει καλοπέραση κι η αρχοντιά καμάρι» Εντάξει να στερηθείς ένα ζευγάρι
παπούτσια αλλά και μια γουλιά μπίρα κάτι είναι. Να νοιώσεις κι εσύ πλούσιος
μέσα στην ανέχειά σου. Εβίβα!!!
Όμως ,
του παρατήρησα « Με ένα ευρώ ή δύο πως θα πιείς μπίρα;» έσκυψε και μου είπε
σχεδόν συνωμοτικά «Έχω και άλλα τέσσερα οπότε θα την πιω με μεζέ». Ειλικρίνεια
αφοπλιστική. Τά `χασα . Α ρε αθάνατε Έλληνα σκέφτηκα. Γνήσιος απόγονος του
Καραγκιόζη. Έτοιμος για κομπίνα, για
αρπαχτή, για τράκα. Μια ζωή την έχουμε, όσα πάνε κι όσα έρθουνε. Σήμερα μια
μπίρα μεζέ. Αύριο έχει ο Θεός. «Εμβλέψατε εις τα πετεινά του Ουρανού, ουδέ σπείρουν, ουδέ
θερίζουν» και όμως ζούνε. Ε, μαζί μ`αυτά
κι εμείς. Η λογική του… παραλογισμού. Ευοί- ευάν!
Για να πω την αλήθεια, καθώς άπλωσε το χέρι
του, μου έκανε εντύπωση που τα χέρια του δεν ήταν χέρια χειρώνακτα. Ήταν πώς να
το πω, χέρια ντελικάτα. Χέρια ανθρώπου
που δεν έχει δουλέψει μ` αυτά. Μακρόστενα, περιποιημένα, αδύνατα, σαν να ανήκαν
σε άνθρωπο του γραφείου, που άγνωστο πως, είχε ξεπέσει στο να αναγκάζεται να
ζητιανεύει την καλοπέραση, που είχε χάσει ποιός ξέρει για ποιούς λόγους.
Άλλωστε δεν θα ήταν ούτε ο πρώτος και σίγουρα
στους καιρούς που δοκιμάζεται η οικονομική αντοχή του έλληνα-ακόμη χειρότερα της ελληνικής οικογένειας-δεν θα είναι ο
τελευταίος. Πόσοι και πόσοι δεν αναγκάζονται, κάνοντας αβαρία στην αξιοπρέπειά
τους, να απλώνουν το χέρι τους. «Πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν», σοφός ο λόγος του εκκλησιαστή.
Ζούμε σε καιρούς δύσκολους. «Κι αν πέσουν χρόνοι δίσεχτοι κι έρθουν καιροί
οργισμένοι…» γράφει ο Παλαμάς στους «Πατέρες». Είναι η περίπτωση άραγε ή μας
περιμένουν κι άλλα μέχρι να κατρακυλήσουμε
στου κακού τη σκάλα!!! Θα τον
ρώταγα, αλλά παίρνοντας τα δύευερω εξαφανίστηκε προς το μπαρ- καφετέρια που
υπάρχει δυο βήματα πιο πέρα, προφανώς να
απολαύσει το λάφυρο της επαιτείας του. Τη μπιρίτσα του. Και με μεζέ μάλιστα
καθώς με έξη ευρώ-ίσως να είχε μαζέψει κι άλλα-έφταναν για μεσημεριάτικη απόλαυση. Μια μπιρίτσα!
Είναι κάτι που θα έπρεπε μάλλον να απασχολεί
κοινωνιολόγους αυτή η περίεργη συμπεριφορά. Η αξιοπρέπεια της ανέχειας. Δύσκολο
φυσικά να ξεχωρίσεις την πραγματική ανάγκη από μια άφρονα και σπάταλη
χαζοχαρούμενη ζωή που αναλώθηκε σε ταξίδια και γλέντια, από την αναποδιά
κάποιων συνθηκών. Μη ψάχνετε. ‘Όπως και να`χει , το θέμα είναι ότι ο άνθρωπος ακόμη και μέσα
στην αναποδιά του διατήρησε το χιούμορ του. Ένα ευρώ να πιω μια μπιρίτσα. Αυτό
κι αν είναι
που λένε «Έξω καρδιά»!!!
Σταύρος Ιντζεγιάννης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου