ΚΑΘ ΟΔΌΝ   

ΕΠΕΑ ΠΤΕΡΟΕΝΤΑ

Εγώ δεν πιστεύω σε τίποτε –είπε. Άναψε τσιγάρο και φύσηξε τον καπνό επιδεικτικά  σαν θεριακλής καπνιστής. Σημάδι  περιφρόνησης- κάπως έτσι. Αντιπροσωπεύετε το κατεστημένο κύριε νουνέ (είναι και βαφτιστήρι μου το παλιοθήλυκο) Σκέτη μούχλα!

   Ο θείος της σηκώθηκε οργισμένος: Να χρωστάς χάρη στα ανθρώπινα δικαιώματα…

  -Και στην ισότητα των δύο φύλων, θείε. Αν τολμάς χειροδίκησε  εκάγχασε ο  δαίμονας. Γιατί σας κακοφαίνεται. Είμαι χειραφετημένη, σας αρέσει δε σας αρέσει και μη ξεχνάς  θειούλη μου ότι όπου νάναι τελειώνω πολυτεχνείο. Ο έστιν δε μιλάς με νιάνιαρο. Τουλάχιστον από τότε που έπαψε η  ερίτιμος αδελφή σου και μητέρα μου να με πηγαίνει από το χέρι στην εκκλησία σώνει και καλά να κοινωνήσω, δεν ξαναπάτησα στην εκκλησία. 

   Η κουβέντα που για μια στιγμή είχαμε  ελπίσει πως  πήγαινε στο  αστείο, γύρισε απότομα στο σοβαρό. Η αναθεματισμένη μίλαγε  σοβαρά! Φανερό πως το `λεγε και το πίστευε.

  - Και τα παιδιά που θα  κάνεις μεθαύριο όταν με το καλό παντρευτείς ;

  Ποιος την έκανε την ερώτηση; Φωτιά  ήταν σε μπαρούτι. Αρχίσαμε να μιλάμε όλοι.

  Δικό της πρόβλημα η αθεϊα αλλά τα παιδιά με ποιό δικαίωμα  τα ξεκόβεις από τη θρησκεία; Με ποιό δικαίωμα τα μαθαίνεις να περιφρονούν το Θεό; Που θα στηρίξεις  την ηθική, την αρετή, την τιμιότητα , την αγάπη στον συνάνθρωπο, την αλληλεγγύη, το σεβασμό στους γονείς και στην κοινωνία, στο νόμο, αν όχι στο λόγο του Κυρίου όπως μας δίνεται μέσα από τα  ευαγγέλια και τις παραβολές και το βίο των Αγίων;

  Η μάνα  της ( αχ μάνα) προσπάθησε να μπαλώσει τα πράγματα : καλά μην ακούτε τι λένε. Τα παιδιά σήμερα έχουν τις απόψεις τους . Είναι πιο μορφωμένα  από εμάς. Ας τους ακούμε και κάποιες φορές με συγκατάβαση.

  Ο σύζυγος  (και πατέρας της νεαράς) κάτι θέλησε να πει αλλά δίσταζε. Δεν πας εύκολα κόντρα στη συμβία σου. Ωστόσο μόλις  άνοιγε το στόμα του όλο και κάποιος τον διέκοπτε.

  Να μη πιστεύεις στη θρησκεία –σύμφωνοι. Έλα όμως στη θέση των παιδιών, που  άλλα μαθαίνουν στο σχολείο και άλλα στο σπίτι. Αντίθετα. που να βρουν άκρη. Πίστευε ο ένας -μη πιστεύεις ο άλλος! Εγώ ειμί Κύριος ο Θεός  σου. Το Α και  το Ω από τη μια μεριά.

  -Δεν υπάρχει τίποτε πέρα από τον άνθρωπο. Χάος. Σκότος. Άβυσσος από την άλλη

    Ο σύζυγος κάτι προσπάθησε να πει, αλλά πάλι τον  διέκοψαν.

    Ακούστηκε περισσότερο ο θείος ( συνταξιούχος στρατηγός τη παλιάς εποχής που δε σηκώνανε μύγα στο σπαθί τους) Εγώ δεν πιστεύω πως  πραγματικά  είσαι άθεη κορίτσι μου. Πως μέσα σου δε νοιώθεις δέος για την  υπέρτατη αρχή. Μη μου πεις ότι δεν ένοιωσες την ανάγκη να προσευχηθείς. Να ζητήσεις μια βοήθεια. Ένα στήριγμα στις δύσκολές στιγμές. Άλλο αν δε  θέλεις να το ομολογήσεις εν ονόματι  ενός δήθεν μοντερνισμού που σας βοηθάει να κάνετε επίδειξη. Να τραβήξετε την προσοχή των άλλων επάνω σας –όπως καλή ώρα τώρα με τον δήθεν μηδενισμό σου. Τι θα πείτε  αύριο- μεθαύριο στα παιδιά σας όταν τους μιλήσετε  για το καλό και το κακό, για την αρετή; Τι θα  απαντήσετε όταν σας ρωτήσουν γιατί δεν πρέπει να κλέβουν, να σκοτώνουν, να αδικούν;

     Για πες μου κορίτσι μου , με ποια  εφόδια ξεκινάς τη ζωή σου αυριανός επιστήμονας. Πως θα κυκλοφορήσεις  στην κοινωνία απαιτώντας από τους άλλους, αυτά που εσύ δεν πιστεύεις. Για πες μου αλήθεια  δεν έκανες ποτέ το σταυρό σου;

 - Ποτέ μου !

 -Ψέματα –επενέβη αυτή τη φορά – ο πατέρας της ευτυχής που για μια φορά τον άφηναν να μιλήσει

  Για ρώτησέ την στρατηγέ, πόσες λαμπάδες έταζε στην Παναγιά όταν έδινε  πανελλήνιες εδώ και τέσσερα χρόνια και πόσα ίσως ανάβει εν κρυπτώ και παραβύστω όταν έχει να περάσει ένα δύσκολο μάθημα Για ρώτησέ τη αυτή και τη μητέρα της πόσα κεριά τάζανε στον Αγι-Αντρέα όταν είχα πάθει το κοιλιακό ανεύρισμα. Όλα τα άλλα  είναι κουβέντες του αέρα. Έπεα πτερόεντα

   -Μα αυτό το κάναμε μπαμπά γιατί δε θα μας πηγαίνανε τα …μαύρα ούτε της μαμάς ούτε εμένα-είπε  γελώντας το παλιοθήλυκο και τον αγκάλιασε  φιλώντας τον τρυφερά!

                     ΣΤΑΎΡΟς ΙΝΤΖΕΓΙΑΝΝΗς

                                                                   ΚΑΘ ΟΔΟΝ

    ΣΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΙΣΩ ΑΝΗΦΟΡΑ

  Την πάνσεπτόν Σου κοίμησιν Παναγία παρθένε, αγνή, των αγγέλων τα πλήθη εν ουρανώ και ανθρώπων το γένος επί της γης μακαρίζομεν

   Πεζοπορούσα γυμνόποδη ή έρπουσα, ταπεινή ικέτης ανηφορίζει η πίστη, κομίζοντας  από της καρδιάς της τα βάθη, το δάκρυ της, ελάχιστη προσφορά στην Παναγιά τη Γηροκομίτισσα, συμμετέχοντας νοερά  στης «Γεσθημανής το χωρίον» όπου Απόστολοι εκ περάτων συναθροισθέντες κηδεύουν το σώμα Της και ο Υιός και Θεός μας παραλαμβάνει το πνεύμα Της.

   Παλαιά –αρχαία συνήθεια, ετούτη η ανάβαση στο μοναστήρι Της στο Γηροκομειό από την πίσω απότομη ανηφόρα, όπου παίρνει ένα διαφορετικό μήνυμα την παραμονή το βράδι, στο προσκύνημα της ιερής τη εικόνας της, της ιστορηθείσης υπό του Αποστόλου Λουκά ιεροτάτου.

   Όσα χρόνια μπορώ να θυμηθώ τον εαυτό μου, παίρνω να ανεβαίνω το στενό δρομάκι που οδηγεί στην πίσω πόρτα, κρατημένος από το χέρι της μάνας, με μια  άγνωστη δύναμη που μας κράταγε ακούραστους, παρά τον τόσο δρόμο (από την Αγία Σοφία όπου μέναμε ) και τα παιδικά μας πόδια

   Το βράδι θα πάμε στη μάνα μας, έλεγε, καθώς μας ετοίμαζε από νωρίς.  

   -Ποια μάνα μας; Στη γιαγιά;

   -Όχι. Αυτή είναι η άλλη μας μάνα. Η μάνα όλων των μανάδων της γης.

   -Και γιατί δε μένει μαζί μας-ρώταγε η παιδική απορία των τεσσάρων  ή πέντε χρόνων.

  - Πως δε μένει μαζί μας, αφού κάθε πρωί κάνεις την προσευχή σου μπροστά της.

   Έψελνε σε όλη τη διαδρομή η συγχωρεμένη μαζί με τη αδελφή της  -και θεία μου- και μαζί μεγαλώνοντας ψέλναμε κι εμείς «Δέσποινα και Μήτηρ του Λυτρωτού δέξαι παρακλήσεις αναξίων σου ικετών ίνα μεσιτεύσεις προς Τον εκ Σου τεχθέντα  ω Δέσποινα του κόσμου γενού μεσίτρια».

  Είχαμε μάθει απ΄έξω όλο το ψαλτήρι –δοξολόγημα για την Υψήλοτέραν των Ουρανών και καθαρωτέραν λαμπηδόνων ηλιακών την λυτρωσαμένην ημάς εκ της κατάρας την Δέσποινα του κόσμου.

  Έψελνε ωραία η μάνα κοντράλτα με τη θεία, υψίφωνο – όχι βέβαια στη βυζαντινή πιστότητα, αλλά πάντως ένα ακρόαμα που είχε το πάθος μιας από τα βάθη της καρδιάς δέησης .Ένοιωθες ότι δεν ήταν μια τυπική παράθεση στίχων, αλλά μια φωνή- προσευχή που ερχόταν από τα εσώτερα του συνειδητού .Μια λυρική ανάγκη πες, που προσπαθούσε να γονατίσει, να κλάψει, να παρακαλέσει την Παναγιά τη Γηροκομίτισσα: «Την δέησή μου δέξαι την πενιχράν  και κλαυθμόν μη παρίδης και δάκρυα και στεναγμόν, αλλ` αντιλαβού μου ως αγαθή και τας αιτήσεις πλήρωσον».. Κι άλλοτε πάλι  επειδή της άρεσαν της θείας τα λόγια- ήταν και φιλάσθενη κι αυτό της έμοιαζε σαν μια προσωπική επίκληση- έπιανε να ψέλνει: «Από των πολλών μου αμαρτιών ασθενεί το σώμα ασθενή μου και η ψυχή, προς Σε καταφεύγω την Κεχαριτωμένην ελπίς απελπισμένων Συ μοι βοήθησον»

  Δεν υπάρχουν πια, από χρόνια και μαζί τους φοβάμαι ότι χάθηκε κι εκείνο το μοναδικό, το ανεπανάληπτο, το τόσο ποιητικό,τόσο λυρικό ξέσπασμα από τα βάθη του είναι μας : «Χαίρε  θρόνε  πυρίμορφε Κυρίου, χαίρε θεία και μαναδόχε στάμνε, χαίρε χρυσή λυχνία, λαμπάς άσβεστος χαίρε των παρθένων δόξα και μητέρων ωράισμα και κλέος»!

   Κουράζονται τα πόδια πια. Λιποψυχεί το ανέβασμα της ανηφόρας που τότε  ήταν χωματόδρομος κακοτράχαλος, δύσκολος, ενώ σήμερα είναι άσφαλτος. Ξεχνώ πολλές φορές τα λόγια κι ας τα είχα  μάθει χρόνια και χρόνια να τα ψέλνω: «Διάσωσον  από κινδύνων τους δούλους Σου Θεοτόκε ότι πάντες  μετά Θεόν  εις Σε καταφεύγομεν ως άρρηκτον τείχος και προστασία».

  Ανεβαίνουμε βέβαια όπως πάντα στο μοναστήρι, από την απότομη στενή ανηφόρα της πίσω πόρτας, προσπαθώντας να τηρήσουμε την παράδοση και να σταθούμε όρθιοι και πιστοί, να μη προδώσουμε τις αρχές που μας μεγάλωσαν, όμως… Όμως κάτι έχει αλλάξει. Προσκυνούμε, ανάβουμε κερί,γονατίζουμε, προσευχόμαστε αλλά…

   Χτες καθώς ανεβαίναμε με τα εγγόνια μου πια, ο μικρός με ρώτησε: Παππού όλο κοιτάς δεξιά αριστερά .τι ψάχνεις, έχασες τίποτε;

  -Πώς να του πω. Πως να του εξηγήσω, ότι έψαχνα  εκείνη την παιδική  αγνότητα που με ανέβαζε ως επάνω ακούραστον. Πώς να του εξηγήσω ότι  το μόνο που απόμεινε από εκείνη την εκ βαθέων φωνή, είναι ένα δάκρυ – ένα δάκρυ ψυχής που καταθέτω ταπεινός στην εικόνα της :Επίβλεψον εν ευμενεία Πανύμνητε Θεοτόκε  επι την εμήν  χαλεπήν του σώματος κάκωσιν και ίασε της ψυχής μου το άλγος. Θεοτόκε παρθένε

                             Σταύρος Ιντζεγιαννης

                                               ΚΑΘ ΟΔΟΝ

      ΚΑΠΟΥΤΣΙΝΟ ΦΡΕΝΤΟ

   

    Το καλοκαίρι κάπως υποφέρεται.-είπε η καλή μας φίλη που φιλοξενούσε την απογευματινή συγγενική συντροφιά στη βεράντα της με τα γαρίφαλά της κι ένα γιασεμί να οργιάζει στο άρωμα.

  -Άλλωστε δε μπορούμε να πούμε  ότι είδαμε  καύσωνες Ούτε χρειαστήκαμε  το κλιματιστικό για να κοιμηθούμε. Αλλά αυτή καταχνιά.  Η ηθική, η οικονομική και πολιτική καταχνιά  που υπάρχει γύρω μας, λες  και μου κάθεται σαν ταφόπλακα πάνω μου- επάνω μας.

   -Η σήψη δε λες καλλίτερα.

  - Όχι. Όχι. Η σήψη είναι κάτι  διαφορετικό. Αφορά  ίσως  ένα κομμάτι. Ένα μέρος. Ένα όργανο. Είναι κάτι το αποκλειστικά προσωπικό. Εγώ λέω για την περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Αυτή εδώ τη συνολική καταχνιά που θολώνει τα πάντα. Δείτε: ένα γύρω ο κόσμος, η ζωή, η Δημιουργία θαρρείς πως  έχουν χάσει τη λάμψη τους .Είναι σα να πήρε κάποιος  ένα γκρίζο χρώμα και μαύρισε ό,τι ωραίο, ο,τι ηθικό, ό,τι πιο αισιόδοξο. Κοιτάς γύρω σου και δε διακρίνεις πια τίποτε. Το κάθε τι  μοιάζει χαμένο σε μια ομίχλη. Λες και κάποιος βάλθηκε ξαφνικά να διαγράψει όλα όσα κανοναρχούσαν και χαρακτήριζαν τη ζωή μας και προσπαθεί να ξαναγράψει νέους  κανόνες οικονομίας, πολιτικής ή το χειρότερο απ` όλα νέους κανόνες ηθικής γεννημένους στο  μυαλό παρανοϊκών ανθρώπων

   Από το κράτος μέχρι το τελευταίο φυσικό πρόσωπο, ζούμε στην απελπισία του γκρίζου, που δε σ` αφήνει να δεις πιο πέρα.

  Οι πολιτικοί; Βλέπεις πολιτικό και αναρωτιέσαι μη τι κι αυτός  εξ εκείνων ει; ( κάποτε μπαίνανε στην πολιτική πλούσιοι και φεύγανε  θεόφτωχοι ) Κακό βέβαια, αλλά σήμερα γίνεται το αντίθετο. Φεύγουν  πάμπλουτοι. Ακόμη χειρότερο κακό!

  Τα σκάνδαλα διαδέχονται το ένα το άλλο. Καθημερινό ανάγνωσμα τα φακελάκια των γιατρών, τα γρηγορόσημα (!) των Δημοσίων Υπηρεσιών, οι μίζες των μεσαζόντων, οι λαθροχειρίες των εργολάβων, τα λάθη του οικονομικού  επιτελείου για τα οποία το ίδιο Υπουργείο  παραδέχεται την προχειρότητα των νόμων και …«κάντε ένσταση  να το δούμε, αφού όμως πληρώσετε την πρώτη δόση» Αγανακτισμένη η αστική τάξη που ανέκαθεν υπήρξε η ραχοκοκαλιά της συντηρητικής παράταξης. -Στο γόνατο φτιάχνονται οι νόμοι αναρωτιέται ο  λαός.

   Δεν θα ο υπάρξουν περικοπές  θριαμβολόγησε ο κ Πρωθυπουργός και ο συνεπικουρών κ Βενιζέλος, ήδη όμως οι συντάξεις και τα άλλα ταμεία περικόπηκαν  εν όψει του ότι … « του χρόνου δεν θα κρατηθούν οι αναλογούντες φόροι»  

  -Του χρόνου; Εδώ λέμε  για το τι θα φάμε σήμερα!!!

   Ακόμη χειρότερα τα πράγματα στον τομέα της ηθικής, όπου αρχές και παραδόσεις  σβήνονται χωρίς αιδώ από τη μια μέρα στην άλλη. Η ηθική ξαναγράφεται από την αρχή με βάση τα Αμερικανικά πρότυπα όπου « χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα » και όχι σα σχήμα λόγου αλλά σαν κανόνας  του νέου «Ευ φέρεσθαι» Εκείνο το Αριστοτελικό «Ευ και μετ` αρετής  ζειν» θεωρείται ξεπερασμένο μπροστά στην αδήριτη πραγματικότητα, όπου κανόνα συμπεριφοράς αποτελεί η πλήρης και αχαλίνωτη ελευθερία εν παντί και πάντα. Αιδώς; Τι σημαίνει ; Αγνωστη λέξη!!!

   Έβλεπα προχθές στην οδό Κορίνθου νεαρό  ζευγάρι με το μωρό τους. Η νεαρά κυρία φορούσε (φορούσε ;) ένα κοντό παντελονάκι που θα μπορούσες  να το πεις και…μαγιό(!!!) και μια μπλούζα.. (ήμαρτον Κύριε!) που άφηνε ακάλυπτα τα 9/10 του σώματός της .Και δίπλα της ο σύζυγος –προφανώς-που την κρατούσε από το μπράτσο καμαρώνοντας (!) σα να έλεγε για δείτε τι γυναίκα και με τι…σωματικά προσόντα  έχω εγώ!!!

   Θυμήθηκα τον μακαρίτη τον πατέρα που πηγαίνοντας σε μια δεξίωση με τη μάνα έβαλε τις φωνές : Ευγενία ντροπή, μας βλέπει ο κόσμος!!!( Η συγχωρεμένη είχε φορέσει μια έξωμη τουαλέτα όπως συνηθίζεται στις  δεξιώσεις).Ανένδοτος ο πατέρας,  μέχρι που αναγκάστηκε να ρίξει επάνω της  μια εσάρπα!

    Μας βλέπει ο κόσμος –αυτό μου έχει μείνει από εκείνη την ιστορία. Τώρα κάνουμε το αντίθετο. Η γυναίκα γδύνεται ακριβώς… για να μας δει ο κόσμος και ο σύζυγος δίπλα της καμαρώνει για τη γύμνια της!!

   -Μα είναι νέοι! Και λοιπόν. Είναι και η ηθική θέμα ηλικίας. Με τι πρότυπα μεγαλώνουν τα παιδιά; Όποιος μικρομάθει δεν μεγαλοαφήνει

λέει ο λαός.

Τι μικρομαθαίνουμε τα παιδιά μας λοιπόν;

 Απορία ψάλτου βηξ-συμπέρανε γελώντας  κάποιος της συντροφιάς. απολαμβάνοντας τον…καπουτσίνο. Βλέπετε ακόμη κι ο καφές ακολούθησε τη μόδα. Ο βαρύ γλυκός των πατεράδων μας έγινε  καπουτστίνο φρέντο!

                                  Σταυρος Ιντζεγιαννης

 

ΓΝΩΜΗ 25/8/2014

                                           ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ

                     ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΡΕΛΈΣ !!!

Ερέτω  γερόντων φιλοσοφία 

ερέτω μελέτη και  βάθος σπουδής

αλήθεια μόνη, γυνή ευειδής

τα δ` άλλα  βλακεία

       Σπύρος Βασιλειάδης ( 1896)

--------------

    Γυνή ευειδής, σύμφωνοι. Ποιός δε θέλει δίπλα του μια ωραία γυναίκα. Αλλά « εκ γυναικός ερρύει τα φαύλα». Kάτι ήξερε ο Θεόφιλος άσχετα αν η Κασσιανή του βγήκε με γλώσσα, όπως οι περισσότερες γυναίκες .

    Για τα γυναικεία ρεκόρ  το θέμα μας σήμερα και εδώ που τα λέμε, ευτυχώς υπάρχει και το διαδίκτυο και ψωνίζουμε θέματα. Μέσα στη γενική απραξία και με εκείνη τη φοβερή φωτογραφία του μακελάρη, που έσφαξε τον Αμερικανό δημοσιογράφο σαν αρνί, τι  μυαλό να έχεις για επικαιρότητα.

   Δροσερό το θέμα μας  σήμερα .Κατά γυναικών; Όχι δα. Άλλωστε «γι` αυτές δουλεύουμε γι` αυτές ιδροκοπάμε» τραγουδούσε ο Γούναρης !

   Να τι βρήκα στο διαδίκτυο. Διπλάσιες  οι μοιχαλίδες από τους μοιχούς. Κι αν μάλιστα δεν είχαν την πονηριά να κρύβουν τα ξεπορτίσματά τους, μπορεί και να ήταν μεγαλύτερο το ποσοστό. Το γυναικείο μυαλό  έχει πει κάποιος –παθών σίγουρα-είναι φοβερό στην κατάστρωση τεχνασμάτων.

 Ενώ εμείς οι χαζοβιόλιδες οι αρσενικοί, όχι μόνο δεν κρυβόμαστε, αλλά το κάνουμε και βούκινο!!!

  6,2 προς 3,8 η αναλογία των γυναικών στη μοιχεία, ενώ και τα διαζύγια, τα οποία παλαιά ήταν σε βάρος  των  γυναικών τα περισσότερα, (ήταν οι εποχή που στην έδρα ήταν όλο άνδρες),τώρα που όλο προεδρεύουν γυναίκες, κατά πλειονότητα βγαίνουν σε βάρος των ανδρών.Λογικό θα πείτε. Αδέκαστη η δικαιοσύνη- σωστά, αλλά και κόρακας  κοράκου μάτι βγάζει;

   Μια ακόμη ενδιαφέρουσα πληροφορία, υπογραμμίζει ότι οι γυναίκες απατούν  το σύζυγο με νεότερους, κατά κανόνα άγαμους, ενώ οι άνδρες αντίθετα ρίχνονται στις παντρεμένες. Μία εξήγηση- είναι ότι  δεν κινδυνεύουν να εκτεθούν, γατί δε συμφέρει και στην άλλη πλευρά! Μια άλλη παράγραφος είναι και το ότι το ξένο φρούτο είναι πάντα νοστιμότερο κι εδώ που τα λέμε η προ-προγιαγιά μας ή Εύα  από φρούτα κάτι ήξερε

  Ο Ναπολέων, έλεγε ότι η μοιχεία δεν είναι παρά υπόθεση …καναπέ! Εννοώντας ότι αν βρεθείς δίπλα-δίπλα και πεις την κατάλληλη λέξη στην κατάλληλη στιγμή την έριξες!!! – είναι βέβαια και το ότι ανέκαθεν η εξουσία τραβούσε τις γυναίκες ( Όρα σχετικά και πρόσφατα ελληνικά  συμβάντα-δε λέμε ονόματα) 

  Η συχνότερες δικαιολογίες- κατά τη έρευνα- είναι ότι  ήμουνα  στο κομμωτήριο.

   -Μα είσαι αχτένιστη.

  -Αγάπη μου είχε αφήσει ο ταξιτζής το παράθυρο ανοιχτό και μου πήρε ο αέρας τα μαλλιά!!

  Η δεύτερη συχνότερη δικαιολογία είναι θα πάω στις μαμάς μου ή πιο συχνά                    θα πάω στη φίλη μου τη Θεώνη-Φυσικά υπάρχει προσυνενόηση με τη…Θεώνη. «Αν πάρει τηλέφωνο ο Αλέξης, πες του ότι πήγαμε  να ψωνίσουμε και αργήσαμε»

   Θα πείτε δουλειά δεν είχαν οι άνθρωποι τριγύριζαν στα σαλόνια ή στις καφετέριες και ρωτάγανε πόσες φορές  απάτησε ή μία και η άλλη τον άντρα της;

   « Εγώ; Α πα  πα ποτέ μου. Μόνο μια φορά με τον κουνιάδο μου και δυο φορές  με τον λογιστή που μας έκανε τις δηλώσεις και άλλη μία με τον προϊστάμενο της αδερφής μου γιατί απειλούσε να τη διώξει. Α ναι κι άλλη μία νομίζω -δε θυμάμαι καλά- με κάποιο φίλο του συζύγου, τι να `κανα  απειλούσε να πέσει από τον 4^ο και καταλαβαίνεις ότι θα γινόμαστε ρεζίλι. !!!

  Αντίθετα, οι συχνότερες δικαιολογίες των ανδρών, είναι, έχουμε συμβούλιο στο συνδικαλιστικό κίνημα ή πάω  στον Θανάση να δούμε τον αγώνα.

   Το είχε διηγηθεί ο Μητσάρας αυτό στην παρέα. Εκλέχτηκα σύμβουλος  στο συμβούλιο του πεζοποριακού συνδέσμου.

  Τον κοιτάμε με απορία. Από πότε είσαι πεζοπόρος ;

   -Όχι μωρέ δεν είμαι, αλλά πρέπει να είσαι σε ένα συμβούλιο, για να έχεις  δικαιολογία να ξεφεύγεις!!!

    Φυσικά όλα αυτά δεν είναι κανόνας και ευτυχώς Όμως, για την ιστορία, η απελευθέρωση της γυναίκας  και η επαγγελματική της άνοδο, μοιραίο ήταν να την απελευθερώσει και από την καταπίεση της συζυγικής παστάδας Η εξήγηση μεταξύ σοβαρού και αστείου δίνεται από… πολύπειρη κυρία η οποία σημειώνει δικαιολογώντας τη μοιχεία.: Με τον άντρα σου μιλάς συνέχεια  για το φαγητό, το σχολείο των παιδιών και τον ερχομό της πεθεράς ή της κουνιάδας Με τον εραστή σου συζητάς  για τον έρωτα, το φεγγάρι και τα…χρυσαφικά. Δεν έχω δίκιο;

  Μα τι λέτε κυρία μου. Δίκιο…βουνό!!!

                            ΣΤΑΥΡΟΣ ΙΝΤΖΕΓΙΑΝΝΗΣ

 

ΓΝΩΜΗ 18/8/4014

ΤΖΙΧΑΝΤ

  Όντας ο θεός έφτιαξε  το Ληξούρι

   και τς άλλους τόπους,

  είπε ας κάτσω τώρα να ξεκουραστώ

  κι έφτιαξε και… τς ανθρώπους

   ( Λασκαράτος)

 

  ‘Οποιος δεν είναι με μας είναι εχθρός του Αλλάχ.

   ( Τζιχάντ)

    Το πώς ο αλάθητος Θεός έκανε το λάθος κι έφτιαξε τον άνθρωπο, οποίος χάλασε την τάξη που υπήρχε στη Δημιουργία είναι ένα μυστήριο!

   Ανέκαθεν ο κόσμος χωριζότανε σε στρατόπεδα αλλά τελειώνοντας ο 20^ος αιώνας, (με τους δύο παγκοσμίους πολέμους, τις εκατόμβες των θυμάτων και τις ανυπολόγιστες καταστροφές) με την προσπάθεια παγκοσμιοποίησης και παρ` όλο που αυτή αφορούσε πρωταρχικά την οικονομία, είχαμε πιστέψει ότι θα εξομάλυνε όχι μόνο τις διακρατικές σχέσεις, εγκαθιδρύοντας μια παγκόσμια ειρήνη, αλλά και τις διαπροσωπικές ανθρώπινες σχέσεις με βάση τον αλληλοσεβασμό, την ανεξιθρησκία και την ελευθερία της σκέψης μεταξύ των λαών.

  Ωστόσο μπαίνοντας ο 21^ος αιώνας όλα αυτά διαψεύστηκαν και οι θεωρίες κατέρρευσαν σαν χάρτινοι πύργοι. Ο κόσμος βρίσκεται διαιρεμένος όσο ποτέ άλλοτε σε στρατόπεδα, είτε με βάση τη θρησκεία ( Τζιχάντ), είτε με βάση την οικονομία ( εμπάργκο) είτε με βάση την ενέργεια-φυσικό αέριο-πετρέλαιο! 

  Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά. Εν αρχή  ην… η αρχή!!!

  Και εν αρχή της  αρχής ο Θεός, ο οποίος  ζούσε στον ουρανό περιστοιχισμένος από τις στρατιές των Σεραφείμ και των Χερουβίμ και των Αγγέλων

   Επειδή όμως έπληττε, από την απόλυτη τάξη έφτιαξε τον κόσμο. Έφτιαξε τη μέρα και τη νύχτα, τη στεριά  και τη θάλασσα χωρίς όμως και πάλι να διαταραχτεί η απόλυτη αρμονία.

  Μετά  έφτιαξε τα ζώα τα οποία ζούσαν ειρηνικά μεταξύ τους και τότε ήταν που έφτιαξε το… Ληξούρι και τους ανθρώπους λέει ο  Λασκαράτος!!!   Αλλά και πάλι η κατάσταση δεν άλλαξε γιατί ο Αδάμ  τα βρήκε με τα ζώα και ούτε αυτά τον πείραζαν και ούτε αυτός τα πείραζε Και τότε ο Θεός έκανε τη μεγάλη κίνηση. Έφτιαξε την Εύα Αλλά και πάλι τι θαρρείς; Ο Αδάμ με την Εύα μέλι γάλα. Γκρινιάζανε βέβαια το πρωί όπως όλα τα αντρόγυνα από τότε μέχρι σήμερα για το

 ποιος θα κατεβάσει τα σκουπίδια-ποιος θα ανάψει τη φωτιά  για να βράσει το πλιγούρι αλλά το βράδι που πλαγιάζανε, κουλουριαζότανε ο ένας στην αγκαλιά του άλλου για να ζεσταθούνε κι όπως ήτανε θεοτσίτσιδι (Δεν είχαν εφευρεθεί ακόμη τα ρούχα) τη…βρίσκανε όπως όλα τα αντρόγυνα από τότε μέχρι σήμερα. Και τότε ο καλός και παντοδύναμος Θεός έκανε τη μεγάλη κίνηση. Προίκισε τον Αδάμ με τις 7 θεϊκές αρετές :Υπομονή, υπακοή, καλοσύνη, σεμνότητα, τιμιότητα, εγκράτεια και…βαρύ χέρι!!!

  Εν συνεχεία προίκισε την Εύα με τα 7 θανάσιμα ελαττώματα :Απληστία, αλαζονεία, θρασύτητα, λαγνεία, ακολασία, λαιμαργία και…μεγάλη γλώσσα!!

  Αυτό ήταν. Γέμισε ο παράδεισος φωνές, φασαρία ,τσακωμούς και μαλλιοτραβήγματα. Έριχνε ο Αδάμ της Εύας κάθε  τόσο ένα βρωμόξυλο ( το βαρύ χέρι ε;) αλλά και αυτή τον έλουζε πατόκορφα (η μεγάλη γλώσσα ε;) και χώρια που τον απατούσε και με τον όφι (λαγνεία και ακολασία ) ώσπου ο Θεός έχασε την ηρεμία του και τη υπομονή του και τους έδιωξε κλωτσηδόν από τον Παράδεισο. Από τότε είναι που ο κόσμος χωρίστηκε σε δύο. Αρσενικοί – θηλυκοί (εσχάτως βέβαια εμφανίστηκαν και οι…τέτοιοι –οι οποίοι  όμως αποτελούν ξεχωριστή περίπτωση. Θα τα πούμε άλλη  φορά)

    Έκτοτε και «λόγω επειδή»  ούτε τον διάβολο να δεις ούτε τον σταυρό σου να κάνεις ο κόσμος χωρίστηκε σε δύο στρατόπεδα. Ή με εμάς ή εναντίον μας  

   Καλοί – κακοί. Πλούσιοι- φτωχοί. Γραμματισμένοι – αγράμματοι. Εργοδότες – υπάλληλοι. Κυβερνητικοί – Αντικυβερνητικοί .Δεξιοί (οι καλοί ε;) Αριστεροί ( οι κακοί ε;-) Θεοφοβούμενοι- άθεοι.  Προοδευτικοί – καθυστερημένοι. Άνθρωποι – ζώα ( Όσο γι` αυτό δεν είμαι  σίγουρος, γιατί υπάρχουν άνθρωποι που είναι ζώα και κάτι ζώα που είναι καλλίτερα από ανθρώπους) Παλαιότερα υπήρχαν και άλλες δύο κατηγορίες. Κομμουνιστές- Ιμπεριαλιστές. Ανατολικό –Δυτικό μπλοκ. Καπιταλιστές – Σοσιαλιστές  που τους χώριζε το τείχος του Βερολίνου,  μέχρι που το γκρέμισαν και γίνανε όλοι…καπιταλιστές!!!

   Ώσπου το τελευταίο καιρό ο κόσμος  χωρίστηκε με βάση τον θρησκευτικό φανατισμό τον χειρότερο από όλους σε  άλλα δύο στρατόπεδα. Τζιχαντιστές –ειρηνιστές. Φιλήσυχοι – τρομοκράτες. Με τον Αλλάχ ή με το μαχαίρι.

  Για να το ξεκαθαρίσουμε εγώ δεν είμαι με τους Τζιχάντ, αλλά πάλι… κι ο θάνατος δύσκολος μου φαίνεται. Αστεία με το Χάρο ;

                                Σταύρος Ιντζεγιαννης

 ΓΝΩΜΗ  12/8/2014

                                                  ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ 

        ΑΧ !

        Στου γιαλού τα βοτσαλάκια  κάθονται δυο καβουράκια.

    Και τα μεν καβουράκια κατά το γνωστό άσμα κάθονται, αλλά  είναι και κάτι παιδάκια  των 20 25 ετών, λίγο πιο μικρά, λίγο πιο μεγάλα και κάτι ακόμη μεγαλύτερα, σωστές καβουρομάνες, να μη κρυβόμαστε, που δεν κάθονται . Αντίθετα, τρέχουν, ξαπλώνουν, παίζουν ρακέτες  ή άλλα τινά τολμηρά, όπως αναφέρονται στα  περί δημοσίας αιδούς, παιγνίδια. Φιλιούνται, χαϊδολογιούνται, ακκίζονται, ερωτεύονται και τέλος πάντων ενεργούν ή πάσχουν  κατά τη  γραμματική του Τζάρτζανου που μαθαίναμε στη γενιά μου δηλονότι π.Χ !. Δηλαδή θες στην ενεργητική φωνή,  χαϊδεύω –θες στην παθητική, χαϊδεύομαι το ρεζουμέ είναι τα νιάτα και χαρά σ`τον που τα έχει  Οι άλλοι τουμπεκί ψλοκομμένο, που λέγανε παλιά στην αγορά.. Κοιτάτε, μη μιλάτε. Μη μου πείτε ότι δε θα θέλατε να είστε στη θέση τους!

        Αύγουστος, ο μήνας του κατακαλόκαιρου και της πάσης αισθητικής ασυδοσίας. Διότι υπάρχουν και θεάματα, που λες να είχα και άλλα μάτια να απολαμβάνω και δυνάμεις να τα χαίρομαι, αλλά και άλλα που σου θυμίζουν το γνωστό «απόστρεψον τους οφθαλμούς Σου από των αμαρτιών μου».

       Η χρυσή, λόγω ηλικίας, να εξηγούμεθα -διότι από χρήμα μάλλον δεν υπάρχει μία- νεολαία  δίνει το παρών της αδιακρίτως και ακατακρίτως φύλλου μια και έτσι που γίναμε θα καταντήσουμε όλοι…Τιτσιολίνες!!

        Δεν είναι απλώς  ένας με μία, αλλά και δύο με μία, για να βολεύονται καλύτερα. Κουτσομπόληδες που είμαστε, θα πείτε, μερικοί – μερικοί  παρελθούσης χρήσεως. Ε, τι να γίνει. Καιρός φέρνει τα λάχανα , καιρός τα παραπούλια.-λέγανε οι παλιοί.

         Αποκαλυπτικά τα μαγιό. Δηλαδή τρόπος του λέγειν μαγιό. Φύλλα όχι συκιάς – που τέλος πάντων μερικά τους είναι πλατιά, αλλά… λεμονιάς ή και γραμματόσημα, πριν από την κατάχρηση των συνδικαλιστών στα ΕΛΤΑ. (Που είσαι Αντρέα  να δεις τι μας έκανες με τον συνδικαλισμό σου Δε φτάνει που φάγανε αλλά και ακόμα τρώνε λένε οι ειδήσεις)

       Ευφρανθήσονται οφθαλμοί και αναστηλωθήσονται οστέα τεταπεινομένα!!! Τυχαίως ή σκοπίμως πως, εις κοινήν θεάν τα εντός – εντός και ενδότερον. Ιδού κύριε «έχω πράγμα που σαλεύει και τον μουστερή γυρεύει» που διαλαλούσε ο ψαράς μας ο κυρ-Χαράλαμπος πριν ανέβει στο βουνό και επιστρέψει …καπετάν Χάρος!

        - Κοιτάς –με ρωτάει ο Παμίνος.

        - Κοιτάω. Μήπως μπορώ να κάνω και τίποτε άλλο; Και ευτυχώς που έκανα και επέμβαση καταράχτη και κάπως ξεκαθαρίζω καλλίτερα τις λεπτομέρειες. Με εννοείς;     

      -  Τι σκέφτεσαι;

        - Ότι σκέφτονται όλοι όσοι πέρασαν την …κόκκινη γραμμή: Να `μουνα νιος να ξάπλωνα κοντά της

       Για κοίτα με σκουντάει: Εκεί απέναντι, σε απόσταση μερικών βημάτων, «πάνω στην άμμο την καυτή» –που έγραψε ο Σεφέρης ο εκείνος χαϊδολογάει την… εκείνη που γουργουρίζει σα γατούλα. Τολμηρό το χάδι του, δε βρίσκει εμπόδια ούτε τη σεμνοτυφία της ούτε την παρουσία των άλλων, που μερικοί τους –σα δε ντρέπονται οι αδιάκριτοι !-έχουν εγκαταλείψει το σταυρόλεξο που λύνανε και απολαμβάνουν τη  …συνέχεια  επί της οθόνης!

           Το φιλοθεάμων κοινόν  αφήνει το φαγητό του –μία σαλάτα, μία γάβρο και μία μπύρα-και χορταίνει θέαμα.

        Το εφηβικό χέρι, νευρικό, ανυπόμονο,  εξερευνά περιοχές αποκλειστικού ενδιαφέροντος σεξολόγων. Δε διστάζει προ ουδενός και ούτε υποχωρεί. Αντίθετα προχωρεί στα… απροχώρητα.

        Ω βαβαί, παπαί, ιατατέ.. Γαργαλιέται το…πάσχων θηλυκό. Τεντώνεται- μαζεύεται- κουλουριάζεται-ηλεκτρίζεται- τινάζεται. Αδημονεί για την επόμενη κίνηση.

        -Χριστόφορε ντροπή.

        Ω όχι μη νομίσετε πως κάποιος επαναφέρει τον θρασύ νεαρό στην τάξη.(Ούτε εγώ σκοπεύω να γράψω…πορνογράφημα.. Ό,τι  είδα καταγράφω)!!! Ένα γύρω είναι έτοιμοι όλοι να χειροκροτήσουν τη συνέχεια. Μπιζ! Κι άλλο κι άλλο!

     - Χριστόφορε ντροπή!

    Είναι η ηλικιωμένη κυρία από το διπλανό τραπέζι η οποία παρατηρεί οργισμένη τον σύζυγό της –προφανώς-ο οποίος έχει εγκαταλείψει το φαγητό του –τέτοια ώρα τέτοια λόγια-και καθαρίζοντας κάθε τόσο τα γυαλιά του –μη χάσει λεπτομέρεια- παρακολουθεί όπως όλοι μας  το…φαγοπότι!!! του νεαρού.

      -Χριστόφορε! Είναι τόσο δυνατή η φωνή της,  που γυρίζουμε όλοι να δούμε.

        Για δυο λεφτά, το ενδιαφέρον στρέφεται στη γηραιά ευτραφή κυρία, η οποία προσπαθεί να επαναφέρει τον οπτικώς –και μόνο-παρεκτραπέντα σύζυγο.

   Μόνο ο νεαρός  με τη νεαρή του μένουν αδιάφοροι και…απτόητοι  συνεχίζουν. Ή μάλλον όχι .Δε συνεχίζουν αυτοί, άλλα ή ζωή η ίδια, που εκεί στην πλαζ του Ακταίου –στο γιαλού τα βοτσαλάκια, δεν κάθονται μόνο τα… καβουράκια αλλά και τα νιάτα. Αχ!!!

              Σταυρος Ιντζεγιαννης

ΓΝΩΜΗ 5/8/14

                                                  ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ

  ΤΟ ΜΑΧΑΊΡΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΠΟΝΙ

    Γελαστός  έρχεται στην πρωινή συνέλευση των καφενόβιων ο Παμίνος                                                                                                           -Λέγε βρε;                                                                                                                  -Όλα καλά. Τη γλιτώσαμε και ΄φετος, αναγγέλλει και τρίβει τα χέρια του. Παραγγέλλει βαρύ γλυκόν σε χοντρό με τρεις φουσκάλες, τη μεγαλύτερη αριστερά, καθόσον -λέει- πως είναι δυνατόν εγώ ο δια βίου αριστερός, να καταπιώ κάτι δεξιό!                                                                                                                   Χειροκροτεί η συνέλευση, η οποία έχει κάνει  από την εποχή του Κύρκου, τον ιστορικό της συμβιβασμό και ως εκ τούτου κάθε τι το «πούρα!!!» κομματικό, ενέχει τον κίνδυνο  να καρπαζωθεί αγρίως.                –Λέγε                                                                                                                 -Γλιτώσαμε τις διακοπές, το οποίον « μη υπάρχον μία» –όπως θα έλεγε και ο αξέχαστος Μποστ, μένουμε εντός σχεδίου πόλεως, διότι, άκου ν` ακούσεις.                                                                                                       Πέρυσι είχαμε πάει στο γυναικοχώρι όπου όμως απεδείχθη ασύμφορον Κάτι κυλόττες της πεθεράς με λάστιχο  στο γόνατο και οι οποίες φίλε μου είναι ακριβότερες από το στριγκ της ανεψιάς μου, καθόσον λέει ο Αθανασόπουλος, που πουλάει κλασικά (!) είδη ενδύσεως, θεωρούνται τουριστικόν είδος και το αγοράζουν οι τουρίστριες να το φορούν  στις δεξιώσεις(Μάλιστα-μάλιστα στις δεξιώσεις είναι νέα μόδα) κάτι οι φανέλες του πεθερού μακό μωβ με τρία κουμπάκια επάνω και το νυχτικό της κουνιάδας από τούλι –λες και θα το χρησιμοποιήσει για…κουνουπιέρα, υπολόγισε και το κινητό του Λάκη-βαφτιστήρι αυτός που μου έχει στοιχίσει  όσο αν σπούδαζα δυο παιδιά στην αλλοδαπή –βάλε και το τάμπλετ που μου ζητάει  ο Δρακάτος – ό μόνος κτηνοτρόφος που έχει μείνει εκεί- για να παρακολουθεί τα γίδια του μη του φύγει κανένα, λιγότερα θα πληρώναμε αν είχαμε πάει το γύρο της Ευρώπης σε 11 μέρες που διαφημίζουν τα τουριστικά γραφεία. Ξέρετε πως είναι αυτά. Περνάς δύο μέρες στο καράβι να σε πάνε και άλλες δύο να σε φέρουνε =4  από τις υπόλοιπες 7 τις 4 τις περνάς στο λεωφορείο από το πρωί ως το βράδι και τις άλλες 3 σου δείχνουν τα αξιοθέατα  της Ευρώπης σε βίντεο στο σαλόνι του ξενοδοχείου. Τέλος πάντων. Πέρυσι που δεν τους  είχα πάει πουθενά  τους έταξα : ¨Α όλα κι όλα φέτος στερηθήκαμε ένεκα που απόθανε η θεία και όχι μόνο δεν μας φησε το  διώροφο αλλά πληρώσαμε και τα έξοδα της κηδείας !                               -Και που τα άφησε  βρε– ρωτάμε για να σπάσουμε πλάκα, διότι ξέρουμε την ιστορία από τα σκατοψύχια που τις έκανε ολόκληρο χρόνο!                      -Ε δε σας το είπα; Τα άφησε στην ενορία, η οποία ανέλαβε να της κάνει τα τριήμερα και τα σαράντα δωρεάν!                                                           -Και μετά ;                                                                                                  -Ε μετά τους υποσχέθηκα  πως «ό,τι μα ό,τι και να γίνει του χρόνου πάμε  στη Κίνα να δούμε τον πήλινο στρατό του αυτοκράτορα Τσιν Σι Χουάγκ ο οποίος θέλησε να πάει στον άλλον κόσμο με τη φρουρά του! Ορκίζομαι. Φέρτε μου να παλαμίσω το ευαγγέλιο» Φυσικά γύρω στα Χριστούγεννα όπου είχαν ανοίξει κιόλας χάρτες για να δουν τη διαδρομή, γύρισα σπίτι ένα μεσημέρι …του θανατά. Πεθαίνω-Πέθανα –θα πεθάνω. Βρήκα και κάτι παλιές εξετάσεις του μακαρίτη του θείου μου( ποιός κοιτάζει τέτοιες ώρες ονόματα)  και να ο γιατρός «απαγορεύεται-λέει» να μπει σε αεροπλάνο.                                                                                   Αναγκαστικά- είπα θα πάμε πιο κοντά. Ευρώπη .Συμφωνείτε;                    Τους κακοφάνηκε βέβαια  το είχαν κομποδέσει αλλά « ότι πεις πατέρα.  Εσύ έχεις το μαχαίρι εσύ και το πεπόνι» που είπε και η Ντόρα του Σαμαρά κι άρχισαν άλλες ετοιμασίες  για Δαλματικές ακτές με πούλμαν. Και ξανά χάρτες- σχέδια- όνειρα. Όπου κατά το Πάσχα το γυρίζω. Πάω ένα παλιό εκκαθαριστικό της εφορίας και λέω   αδύνατον να πάμε καθόσον ιδού το εκκαθαριστικό .Τραβάω και μια ψεύτική καρδιόπαθεια-τρομοκρατείται η Νίτσα μου, παιδιά τρέξετε τον χάνουμε τον πατέρα σας –και που τον έχουμε τι γίνεται,  μουρμουρίζει ο γιος μου –σκάσε μπορεί να σ`ακούει συμπληρώνει η κόρη μου-γίνεται  ένας χαμός, με πάνε και στο εφημερεύον, όπου δε βρίσκουν βέβαια τίποτε, αλλά …καλό είναι να προσέχεται – λέει ένα ειδικευόμενος- και αυτό ήταν.                                                                                                                 -Και οι διακοπές –ρωτάμε;                                                                     -Ποιες διακοπές βρε ζώα; Δεν ακούσατε  τι είπε ο γιατρός; Να προσέχεται !!!                                                                                                    Το πολύ να πάμε τις Κυριακές μέχρι τον Ψαθόπυργο και να γυρίσουμε να φάμε σπίτι, διότι με τους φόρους που μας φόρτωσε ο Σαμαράς, στο τέλος δε θα τρώμε ούτε στο σπίτι μας. Αυτός έχει το μαχαίρι, αυτός και το πεπόνι. Τα λέω καλά Ντόρα ;

                      Σταύρος Ιντζεγιαννης

ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΟΣ 3/8/14

                                                  ΚΑΘ ΟΔΟΝ

    ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ- Ο ΜΗΝΑΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

    Αύγουστος ο ιερός μήνας .Ο μήνας της Παναγιάς. Ένας από τους πιο αγαπητούς μήνες της ορθοδοξίας, η οποία λατρεύει την Παναγιά  με μια πρωτόγνωρη λατρεία. Αλλά και μήνας αγαπητός από όλους αφού θεωρείται ο κατ` εξοχήν μήνας των διακοπών. Από αυτό και το γνωστό : Αύγουστε καλέ μου μήνα να `σουν δυο φορές το χρόνο!!!. Στη σύγχρονη… κομματική γλώσσα «τα μπάνια του λαού» όπου κατά παγίαν παράδοση (!!!) το Ελληνικό Δημόσιο… βάζει λουκέτο!!!

    Για  το εκκλησιαστικό ημερολόγιο- ο Αύγουστος θεωρείται ο τελευταίος μήνας του έτους, το οποίο αρχίζει τη 1^η Σεπτεμβρίου οπότε και έχουμε  Ινδικτιώνος 1^η. Από αυτό και ο λαός μας ονομάζει την τελευταία  ημέρα του Αυγούστου Κλειδοχρονιά. Πριν από την επικράτηση του Ρωμαϊκού ημερολογίου ο Αύγουστος αντιστοιχούσε στον Αθηναϊκό Μεταγείτωνα. Όχι άδικα θεωρείται από τους πιο ζεστούς μήνες του έτους και δεν είναι λίγα τα προσωνύμια με τα οποία τον χαρακτηρίζει ο λαός μας. Πενταφάς- συκολόγος (συλλέγονται τα σύκα)- Τραπεζοφόρος και ακόμη και…διπλοχέστης­- με το συμπάθιο!!!-  λόγω της αφθονίας των φρούτων που δημιουργούν …ανάγκες!!! - Ακόμη σε πολλές περιοχές ονομάζεται και Δριμάρης από τις Δρίμες του Αυγούστου. Δρίμες  ή και ημερομήνια, ονομάζονται οι πρώτες έξη ( κατ` άλλους οι πρώτες δώδεκα ) ημέρες κατά τις οποίες,(δεισιδαιμονία φυσικά!) όποιος λούζεται ή πλένει ρούχα τις ημέρες αυτές κινδυνεύει να πάθει κακό ή να του καταστραφούν τα ρούχα γι αυτό και τις ξορκίζουν με Αγίασμα από τη ακολουθία της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος  που γιορτάζουμε  στις  6 του μηνός και η οποία θεωρείται μία από τις δώδεκα ( άλλοι τις θέλουν 6) Δεσποτικές γιορτές-Δηλαδή τις γιορτές προς τιμήν του Δεσπότη Χριστού! Όσον αφορά τα ημερομήνια αυτά θεωρούνται προγνώσεις του καιρού που θα κάνει όλο το έτος!

   Στην  ορθόδοξη πίστη μας  η νηστεία του Δεκαπενταύγουστου είναι από τις σοβαρότερες νηστείες που με ιδιαίτερα ευλάβεια τηρούνται.

   Στο Ζαγόρι της Ηπείρου  το πρωί τρώνε κράνα ( θεωρείται  αντιπυρετικό !) για να είναι γεροί όλο το χρόνο. Με το γάλα  δε που δεν καταναλώνουνε λόγω της νηστείας φτιάχνανε  τραχανάδες και χυλόπιτες Μια κόμη συνήθεια ήταν να πλένουν τα χάλκινα σκεύη και να προσφέρουν σταφύλια, σύκα και ελιές σε όσους δεν είχαν να φάνε !

   Τη  6 Αυγούστου εορτή της μεταμορφώσεως φέρνουν στην εκκλησία για να ευλογηθούν  με ειδική ευχή τα πρώτα σταφύλια τα οποία εν συνεχεία μοιράζονται στο εκκλησίασμα !

    Στις  27 Αυγούστου η εορτή του Αγίου Φανουρίου του νεαρού  Αγίου του οποίου η εικόνα ευρέθη  τον 14^ο αιώνα στη Ρόδο και ο οποίος σύμφωνα με αυτή παρουσιάζεται ως νεαρός στρατιώτης.

   Από την εύρεση της εικόνας εκεί θεωρείται προστάτης της Ρόδου. Γρήγορα μάλιστα η φήμη του ως Αγίου απλώθηκε στα Δωδεκάνησα, την Κύπρο, την Κρήτη, τη Χίο, τη Λέσβο και τον υπόλοιπο ελληνικό χώρο. Σήμερα υπάρχουν πολλές εκκλησίες κτισμένες στο όνομά του που γιορτάζουν με «φανουρόπιτες» τις οποίες φτιάχνουν οι πιστές  και οι οποίες παρετυμολογούν το όνομά του με το Φανούρης -φανερώνω πράγματα που έχουν χαθεί. Ακόμη και τον…γαμπρό που ονειρεύονται!!!

    Η Φανουρόπιτα κατασκευάζεται με  9 ειδών υλικά: Αλεύρι-νερό-ζάχαρη – καρύδια- κανελλογαρύφαλλα- λάδι- ξύσματα πορτοκαλιού –η χυμό λεμονιού –σταφίδες και αλάτι!

   Φυσικά κορυφαία εκδήλωση  παραμένει η κοίμηση της Θεοτόκου –το Πάσχα του καλοκαιριού – όπου η λατρεία που έχει ο λαός μας στην μητέρα των μητέρων φτάνει στο απόγειό της .Κέντρο των εκδηλώσεων σε πανελλαδικά κλίμακα  η Τήνος ( ιστορικά την ημέρα αυτή οι Ιταλοί τορπίλισαν το αντιτορπιλικό μας Έλλη τι οποίο συμμετείχε στον εορτασμό της Μεγαλόχαρης και  θεωρείται  το ανάκρουσμα του Ελληνοιταλικού πολέμου). Όμως εμείς εδώ στην Πάτρα, έχουμε τη δική μας, την Παναγιά τη Γηροκομίτισσα-τη μάνα μας- όπου στο πανέμορφο μοναστήρι της,  όπως το επιμελήθηκε και το ανακαίνισε, συγκεράζοντας το ωραίο με το ιερό, ο πατήρ Συμεών- ο φλογερός τη ψυχή και ταπεινός  τη καρδία - ηγούμενος του μοναστηριού και η συνοδεία του με τη ευλογία του Μητροπολίτη μας κ.κ Χρυσοστόμου και όπου κάθε χρόνο στη γιορτή της, η λατρεία που της έχουμε, έρχεται πολλές φορές γυμνόποδη και έρπουσα να προσκυνήσει τη χάρη της και να προσευχηθεί με κλάμα ψυχής - Την  πάσαν ελπίδαν εις Σε ανατήθι μι- σ`Αυτή τη μεγάλη μας μάνα.

                              Σταύρος Ιντζεγιαννης